Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 51/1-3-6-7-8, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki otomobil ile gündüz vakti, meskun mahalde, aracını geri geri park etmek ister iken, aracın arkasında bulunan ölene çarptığı olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ölenin de kusurlu olduğuna, katılanlar vekilinin ise cezanın az olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarih, 2015/4-1163 Esas, 2018/382 Karar sayılı ilamında vurgulandığı üzere, sanığın 29.04.2015 tarihli duruşmada lehine olan hükümlerin uygulanmasını talep ettiği halde, CMK 230/1-d maddesine aykırı olarak, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 50/1-a maddesinin uygulanıp uygulanmayacağına dair olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi,
2-Hükmün esasını oluşturan kısa karar ve gerekçeli kararda sürücü belgesinin geri alınmasına karar verildiği halde ne kadar süreyle geri alındığının belirtilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.