Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 51/1-3-6-7-8, 53/1. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki kamyonet ile gündüz vakti, meskun mahalde, tek yönlü yolda seyir halinde iken, seyrine göre sol taraftan kaplamaya giren ölene, 15 metre fren izi ile tali kusurlu olarak çarptığı olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanığın kusuru bulunmadığına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarih, 2015/4-1163 Esas, 2018/382 Karar sayılı ilamında vurgulandığı üzere, sanık müdafiinin 10.09.2015 tarihli duruşmada sanık lehine olan hükümlerin uygulanmasını talep ettiği halde, CMK 230/1-d maddesine aykırı olarak, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 50/1-a maddesinin uygulanıp uygulanmayacağına dair olumlu veya olumsuz bir karar verilmemesi,
2-TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden, sanık hakkında anılan madde ile hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.