MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK’nın 158/1-a, 52, 53, 58. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanıkların, katılan ......"nin evde yalnız olduğu bir saatte evine gelip fal bakacaklarını söyledikleri, bir takım dualar okurken katılana ait para ve ziynet eşyalarının içerisinde bulunan çantayı okumak bahanesi ile alıp ortadan kayboldukları, bu suretle “nitelikli dolandırıcılık” suçunu işlediklerinin kabul edildiği olayda; sanık savunması, katılan beyanı ile tüm dosya kapsamından, sanıkların mahkumiyetine yönelik mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Hükümden önce 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"u ile Bazı Kanunlar"da Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri düzenlenmiş ve sanık ... hakkında tekerrüre esas alınan İzmir 1. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 06/07/2011 gün, 2010/409 esas, 2011/628 karar sayılı ilamına konu dolandırıcılık; sanık ... hakkında tekerrüre esas alınan Konya 7. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 17/12/2010 gün, 2010/306 esas, 2010/972 karar sayılı ilamına konu hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamında bulunması karşısında, öncelikle tekerrüre esas alınan ilam sebebi ile uyarlama yargılaması yapılarak sonucuna göre sanıklar hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görüldüğünden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma üzerine yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık ...’in sebebe dayanmayan, sanık ...’nın Samsun’a hiç gitmediği, karokoldaki resmine benzetildiğine ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Kasten işlemiş oldukları suçtan, hapis cezasıyla mahkumiyetlerinin yasal sonucu olarak sanıkların 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin “a, b, c, d, e” bendinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum oldukları hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; fakat, bu aykırılığın yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımların çıkarılması ile yerlerine, “Kasten işlemiş oldukları suçtan hapis cezasıyla mahkumiyetlerinin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin “a, b, c, d, e” bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum oldukları hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına” cümlesinin eklenmesi suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03/10/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.