MAHKEMESİ : Bandırma 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 27/12/2011
NUMARASI : 2010/399-2011/372

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, 1010420 işletme numaralı hayvan yetiştiricisi olduğunu, adına kayıtlı 71 adet büyükbaş hayvanının bulunduğunu, bu hayvanların davalı tarafından sahte evrakla satıldığını ve satış bedellerinin kendisine ödenmediğini ileri sürerek 71 adet büyükbaş hayvanın aynen iadesine, mümkün olmazsa bedelinin tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davacıyla kardeş olduklarını, dava konusu hayvanların babaları İsmet"e ait olduğunu, babaları vefat ettikten sonra üç kardeş olarak hayvancılık işine birlikte devam ettiklerini, hayvanlara yeterince bakılmaması ve borçlarının çoğalması nedeniyle satmaya karar verdiklerini, hayvanları satarak borçlarını ödediklerini, satıştan ve ödenen borçlardan davacının haberinin olduğunu ve kötüniyetli olarak dava açtığını savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, dava konusu hayvanların tarafların babalarından intikal ettiği, borçların ödenmesi amacıyla satıldığı ve satış bedeliyle ödemelerin yapıldığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kendisine ait hayvanların davalı tarafından sahte evrakla satıldığı ve satış bedelinin kendisine ödenmediğini ileri sürmüş; davalı hayvanların babalarından kaldığını, babalarının vefatından sonra işe müşterek olarak devam ettiklerini, hayvanların borçların ödenmesi amacıyla satıldığını ve elde edilen parayla ödemelerin yapıldığını savunmuştur. Mahkemece, dava konusu hayvanların tarafların babalarından intikal ettiğinin, hayvanların satılmasına birlikte karar verildiğinin ve tahsil edilen parayla borçların ödendiğinin tanık beyanlarıyla ispatlandığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Dinlenen tanık beyanlarından dava konusu hayvanların tarafların babasından miras olarak kaldığı, babalarının vefatından sonra kardeşlerin bu işe müşterek olarak devam ettikleri ve hayvanları satmaya karar verdikleri anlaşılmaktadır. Davalı satılan hayvanlardan elde edilen parayla yem, mazot ve diğer ortak borçların ödendiğini savunduğuna göre tüm borç ve ödemeleri ispat yükü davalıda olup bu hususların davalı tarafından ispat edilmesi gerekir. Mahkemece, davalının bu yöndeki delilleri toplanmadan yetersiz ve muallak olan tanık beyanlarına itibar edilerek hayvanların satışından elde edilen paranın tamamının borçların ödenmesinde kullandığı kabul edilmek suretiyle yazılı şekilde karar verilemez. Hal böyle olunca; mahkemece, dava konusu hayvanlarının değeri tespit edilerek davalının yaptığı ödemelere ilişkin tüm delilleri toplanıp hayvanların değerinden mahsup yapılarak kalan bakiye olursa tarafların miras hissesi gözetilerek paylaştırılması, davacının hissesine düşen miktar varsa buna göre değerlendirme yapılarak ve hasıl olacak sonuca uygun bir karar verilmesi gerekirken yukarıda açıklanan hususlar yerine getirilmeden eksik inceleme ile hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı olup bozma sebebidir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın davacı yararına BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, HUMK’nun 440/1 maddesi uyarınca tebliğden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 21.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.