Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2022/305 Esas 2022/2826 Karar Sayılı İlamı

Hükümlü ... hakkında müşteki ... yönelik nitelikli hırsızlık, müşteki ...’e yönelik nitelikli hırsızlığa teşebbüs suçlarından ... 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 01/10/2020 tarih, 2020/184 E, 2020/629 K. sayılı ilamı ile kurulan mahkumiyet hükümlerinin, Dairemizin 23.9.2021 tarih, 2020/11416 E, 2021/14212 K sayılı ilamı onanmasına karar verilmiştir.
Dairemizin anılan kararına karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21/12/2021 gün, KD-2020/95990 sayılı yazılarında;
“.. Hükümlü ... hakkında müşteki ...'ya yönelik nitelikli hırsızlık suçundan 19/11/2014 tarihli iddianameyle dava açıldığı, suç tarihinin 16/10/2014 olduğu, sanık hakkında ... 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 25/06/2015 tarih, 2014/855 E. 2015/487 K. sayılı kararı ile, TCK'nın 142/1-e maddesi uygulanarak mahkumiyet kararı verildiği, kararın o yer cumhuriyet savcısınca temyizi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesi'nin 27/02/2020 tarih, 2019/11540 E. 2020/2894 K. sayılı ilamıyla sanığın eyleminin TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerine uyduğu gerekçesiyle bozulduğu, bozma üzerine ... 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nde yapılan yargılamada Mahkemenin 01/10/2020 tarih, 2020/184 E. 2020/629 K. sayılı kararıyla sanığın TCK'nın 142/2-h, 143. 62. maddeleri uyarınca 6 yıl 3 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verildiği, ancak yargılama esnasında sanığa zorunlu müdafii atanmadığı, Mahkemenin bu kararının Yüksek Dairenizin 23/09/2021 tarih, 2020/11416 Esas, 2021/14212 Karar sayılı ilamıyla onanarak kesinleştiği anlaşılmıştır. 5237 sayılı TCK'nın 142. maddesinde 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan ve 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren değişiklik uyarınca, sanığa yüklenen TCK'nın 142/2-h, 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırının 5 yıldan fazla olması ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 22.06.2021 tarih, 2021/27 E. 2021/297 K. sayılı kararı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK'nın 150/3. maddesi uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanun’un 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlandığı anlaşılmaktadır.
Yukarıda açıklandığı gibi, hükümlü ... hakkında müşteki ...'ya yönelik nitelikli hırsızlık suçundan ... 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 2020/184 Esas numaralı dosyası üzerinden yapılan yargılamada, yüklenen suçun niteliği itibariyle sanığa zorunlu müdafii atanmadan karar verildiğinden, ... 2. Asliye Ceza Mahkemesi'nin 01/10/2020 tarihli, 2020/184 Esas, 2020/629 Karar sayılı kararına ilişkin Yüksek Dairenizin 23/09/2021 gün ve 2020/11416 Esas 2021/14212 Karar sayılı onama kararının BOZULMASI, aksi kanaat halinde dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu'na gönderilmesi itirazen arz ve talep olunur. ” talebiyle itiraz kanun yoluna başvurulmuştur.

TÜRK MİLLETİ ADINA

5271 sayılı CMK'nın 6352 sayılı Yasanan 99. maddesi ile değişik 308. maddesi gereğince yapılan incelemede;
1-) Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının İTİRAZININ KABULÜNE,
2-) Dairemizin 23.9.2021 tarih, 2020/11416 E, 2021/14212 K. sayılı müşteki ...’ya yönelik nitelikli hırsızlık suçu yönünden onama ilamının kaldırılmasına, ilamın diğer bölümlerinin aynen KORUNMASINA karar verilerek, hükümlü ... hakkında müşteki ...’ya yönelik nitelikli hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesinde:
28.06.2014 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun’un 62. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h, 143/1. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddeleri uyarınca sanığın müşteki ...’ya yönelik nitelikli hırsızlık eylemiyle ilgili sanığa zorunlu müdafi atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-h maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle kısmen tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış hakkının korunmasına, 03.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.