Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
Hüküm : Davanın reddine


Davacının tazminat talebinin reddine ilişkin hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre davacı vekilinin, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Dava dilekçesinde miktar belirtmeksizin maddi ve manevi tazminat talebinde bulunulduğunun anlaşılması karşısında, davacı tarafa talebinin açıklattırılması gerektiğinin nazara alınmaması,
2- Davacı hakkındaki gözaltı ve tutuklama işlemi, 01/06/2005 tarihinden önce gerçekleştiğinden 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 6. maddesine göre, tazminat talebinin 466 sayılı Kanun Dışı Yakalanan veya Tutuklanan Kimselere Tazminat Verilmesi Hakkında Kanun hükümlerine tabi olduğu, Ceza Genel Kurulunun 23/03/2010 tarih, 2009/256 Esas, 2010/57 sayılı kararına göre 466 sayılı Kanunun 2. maddesindeki 3 aylık sürenin başlangıcı için 21/04/1975 tarih, 3-5 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararına atıf yapılarak tazminat talebinin dayanağı olan kesinleşen karardan davacının haberdar olmasının aranması gerektiği ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 06/05/2014 tarih, 2014/141 Esas, 2014/229 sayılı kararında da belirtildiği üzere tazminat talebinin dayanağı olan kararların kesinleşme tarihinden itibaren her halükarda 10 yıl, kesinleşmiş kararların tebliğinden itibaren ise 3 ay içinde tazminat davalarının açılması gerektiği, bu kapsamda davacı hakkında Üsküdar 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 15/12/2009 tarih, 2004/393 Esas, 2009/390 sayılı kararı ile bir kısım suçlardan beraat, bir kısım suçlardan ise zamanaşımı süresinin dolduğu gerekçesiyle düşme kararı verildiği, kararın 30/06/2011 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının ise 05/02/2016 tarihinde açıldığı dikkate alınarak, öncelikle kararın kesinleşme şerhli örneğinin davacıya tebliğ edilip edilmediği veya davacının kararın kesinleştiğini dosyadan belge almak ya da benzeri yollarla öğrenip öğrenmediği, dolayısıyla tazminat davasının 466 sayılı Kanunun 2. maddesinde öngörülen 3 aylık sürede açılıp açılmadığı belirlenerek, bir kısım suçlardan beraat, bir kısım suçlardan ise düşme kararı verildiği nazara alınarak, davacı ile ilgili olarak düzenlenen gözaltı, tutuklama ve tahliyeye ilişkin tüm tutanak, müzekkere ve belgelerin, iddianame ya da iddianamelerin, davacı hakkında ceza yargılaması sürecinde verilen tüm kararların ve Yargıtay ilamlarının davacı ile ilgili kısımlarının onaylı birer sureti de dosya içine alınarak, davacı hakkında tefrik kararı verilip verilmediği, davacının, beraat kararı verilen suçlardan tutuklanıp tutuklanmadığı, tutuklama müzekkeresinin infaz edilip edilmediği araştırılıp, 466 sayılı Kanunda öngörülen tazminat isteme koşullarının bulunup bulunmadığının değerlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve araştırma ile ve gözaltı ve tutuklama işlemlerinin yapıldığı tarihte yürürlükte olmayan 5271 sayılı CMK"nın 142/1. maddesinde öngörülen sürede açılmadığından bahisle davanın reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 25/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.