MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının muhasebe elemanı olarak 13.06.2012 tarihinde davalı işyerinde çalışmaya başladığını, maaşların geç ödenmesi, fazla mesai ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle iş sözleşmesini feshettiğini, davacının işe girdiği tarihten itibaren günde onsekiz saat, bazı zamanlar kesintisiz otuzaltı saat gibi çok yoğun bir çalışma temposu ile çalıştığını, bu durumun Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı İş Teftiş Kurulunun 16.04.2014 tarihli raporunda açıkça görüldüğünü belirterek fazla mesai alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının fazla mesai hanesi bulunan bordroları imzaladığını, bankadan çekince koymadan çekilen maaşlar ile maaş bordrolarının ıslak imza ile imzalanmadı halinde, tanık ile fazla çalışma ücret alacağının kanıtlanamayacağının yerleşik içtihatlarla kabul edildiğini, davacının fazla çalışması olması halinde bunu yazılı belgeler ile kanıtlaması gerektiğini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacının fazla çalışma yapıp yapmadığı noktasındadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Somut uyuşmazlıkta, mahkemece davacı tanığının beyanı doğrultusunda davacının fazla çalışma alacağı hüküm altına alınmış ise de; davacı tanığı davacı ile dört ay birlikte çalıştığını beyan etmiş olup; tanığın davacının çalışma düzenine ilişkin bilgisinin çalışma süresi ile sınırlı olduğu dikkate alınmalıdır. Bu itibarla, gerekirse davacı tanığına ait sigorta kayıtları da getirtilmek suretiyle, tanığın davacı ile birlikte çalıştığı süre belirlenerek bu süre ile sınırlı olarak davacının haftanın altı günü 08:30-21:30 saatleri arasında çalışarak haftalık yirmidört saat fazla mesai yaptığı, diğer dönem çalışması bakımından ise dosya kapsamında bulunan Bölge Çalışma Müdürlüğü raporuna göre haftalık dokuz saat fazla mesai yaptığı kabul edilerek hesaplama yapılması gereklidir.
Ayrıca her ne kadar Mahkemece davacının fazla mesai alacağı kıdem tazminatı adı altında hüküm altına alınmış ise de;davacının kıdem tazminatı talebinin bulunmadığı, Mahkemece hüküm altına alınan miktarın fazla mesai alacağı olduğunun açık olmasına göre bu durumun maddi hatadan kaynaklandığı açıktır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 21.06.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.