Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2013/20220 Esas 2014/146 Karar Sayılı İlamı

18. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/20220
Karar No: 2014/146
Karar Tarihi: 13.01.2014

Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2013/20220 Esas 2014/146 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, kamulaştırmasız el atma nedeniyle taşınmaz bedelinin tahsilini istemiştir. Asliye Hukuk Mahkemesi, davayı kabul etmiştir. Ancak, davalı idare vekili hükümü temyiz etmiştir. Yargıtay, dosyadaki kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmediğini ve sair temyiz itirazlarının yerinde olmadığını belirtmiştir. Ancak, 6487 sayılı Yasa ile Kamulaştırma Kanunu'nun geçici 6. maddesinin 7 ve 10. fıkralarında yapılan değişikliklerin dikkate alınmamasının yanlış olduğunu belirtmiştir. Bu nedenle, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında düzeltmeler yapılarak onanmıştır. Kanun maddeleri ise şunlardır:
- 2942 sayılı Kamulaştırma Kanunu'nun geçici 6. maddesi (değiştirilen hali)
- 6487 sayılı Yasa'nın 2942 sayılı Kanun'da Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 7 ve 10. maddeleri

(Kapatılan) 18. Hukuk Dairesi 2013/20220 E. , 2014/146 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, kamulaştırmasız el atma nedenine dayalı olarak taşınmaz bedelinin tahsili istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı idare vekilince temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
11.06.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6487 sayılı Yasa ile 2942 sayılı Kamulaştırma Kanununun değiştirilen Geçici 6. maddesinin 7 ve 10. fıkralarında “Bu madde kapsamında açılan davalarda mahkeme ve icra harçları ile her türlü vekalet ücretleri bedel tespiti davalarında öngörülen şekilde maktu olarak belirlenir” ve “Bu fıkra hükmü, bu fıkra kapsamında kalan taşınmazlar hakkında açılan ve kesinleşmeyen davalarda da uygulanır.” hükmü getirildiğinden davacı lehine maktu vekalet ücreti takdir edilmesi ve maktu harca hükmedilmesi gerektiğinin düşünülmemesi doğru değil ise de, bu yanılgıların düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden gerekçeli kararın hüküm fıkrasının 4.bendindeki "Harçlar Kanunu gereğince alınması gereken 1.704.36 TL harçtan, peşin ödenen 426.50 TL"nin mahsubu ile bakiye 1.277.86 TL harcın davalıdan tahsiline" ibaresi ile yine aynı bentteki "450,95, 1.372,50 ve 3.406,23 TL" rakamlarının hükümden çıkartılmasına, yerlerine sırasıyla "alınması gerekli 24,30 TL maktu karar ve ilam harcının peşin ödenen 450,95 TL harçtan mahsubu ile bakiye 426,65 TL harcın talep halinde yatırana iadesine", "24,30", "945,85" ve "1.320,00 TL maktu" rakamlarının yazılması suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye onama harcının temyiz edene yükletilmesine, 13.01.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.