Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Suç : Tefecilik, Tehdit
Hüküm : Mahkumiyet, Beraat

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Suç tarihinin tanık ..."ın 15/01/2013 ifade tarihinden 7-8 ay öncesinde sanıktan faizle ödünç para aldığını beyan etmesi karşısında faizle ödünç paranın verildiği Mayıs 2012 tarihi yerine gerekçeli karar başlığında 10/10/2012 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası kabul edilmiştir.
Hükmolunan hapis cezasından TCK"nın 62. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken, sonuç cezanın 2 yıl 1 ay yerine 1 yıl 13 ay olarak eksik tayin edilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni sayılmamıştır.
Sanık hakkında TCK"nın 53/1. maddesinin Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal Kararı doğrultusunda uygulanması hususlarının infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.
A)Sanık hakkında tehdit suçu yönünden kurulan beraat hükmüne yönelik olarak katılan Hazine vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Sanığa yüklenen tehdit suçundan CMK"nın 237. maddesine göre doğrudan zarar görmeyen Hazinenin bu suçtan açılan kamu davasına katılmasının mümkün olmadığı, mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla söz konusu suçtan kurulan hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca katılan vekilinin temyiz isteminin REDDİNE,
B)Sanık hakkında tefecilik suçu yönünden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olarak sanık müdafinin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 14/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.