Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2013/8159 Esas 2015/939 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, yıllık izin ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 01/07/1984-31/03/2009 tarihleri arasında davalı bankada çalıştığını, işyeri uygulaması gereği yıllık ücretli izin süresinin 30 gün olduğunu iddia ederek, yıllık ücretli izin alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacı ile müvekkili bankanın karşılıklı anlaşarak iş akdini sonlandırdığını, son beş yıllık döneme ait kullanılmayan 81 günlük izin ücretinin ödendiğini, talep edebileceği başkaca bir izin hakkı bulunmadığını, davacının ibranameyi ihtirazi kayıt koymaksızın imzaladığını beyan ederek, davanın reddini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosya içerisindeki izin belgelerinden her birinin matbu olarak iki ayrı döneme ilişkin izinleri içerecek şekilde düzenlendiği görülmektedir. Bu durum karşısında izne ayrıldığı iddia edilen personelden her dönem için ayrı ayrı imza alınması zorunlu olmaktadır. Bu nedenle sadece tek imza bulunan izin belgelerinde yer alan her iki döneme ilişkin iznin kullanıldığının kabulü yerinde değildir.
Mahkemece yapılacak iş davacının tek imzasını içeren izin kağıtlarının sadece bir döneme ilişkin olduğu ve ayrıca "iznimi kullandım" ibaresinin de bu imzaya ilişkin olarak yazıldığı kabul edilerek, davacının yemininde belirttiği imzası bulunmayan dönemden sadece 18 gün izin kullanıldığı anlatımı da gözetilmek suretiyle sonuca gitmektir. 19.07.1999-26.07.1999 tarihlerini kapsayan 7 günlük iznin de mükerrer tenzili ile yazılı şekilde hüküm kurulması hatalıdır.
3- Hükmedilen miktarların net mi yoksa brüt mü olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi de isabetsizdir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 19/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.