Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : CMK"nın 231/11. maddesi gereğince hükmün açıklanması ile TCK"nın 179/3-2, 62, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 179/3-2, 62. maddeleri gereğince 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair Salihli 3. Sulh Ceza Mahkemesinin 17.03.2014 tarihli ve 2013/460 esas, 2014/222 karar sayılı kararının 03.04.2014 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 15.09.2014 tarihinde TCK"nın 86/2. maddesinde tanımlanan yaralama suçunu işlediği ve Salihli 5. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 13.07.2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair Salihli 5. Asliye Ceza Mahkemesinin 21.10.2015 tarihli ve 2015/628 Esas, 2015/903 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Polis memurlarının devriye görevlerini ifa ettikleri sırada 93. Sokak üzerinden gelip 72. Sokak kesişiminde yol ortasında duran 09 plaka sayılı aracı hareket etmesi için uyardıkları, aracın hareket etmemesi üzerine kontrol için yanına gittikleri, araç içerisinden sanığın çıktığı ve yapılan alkol kontrolünde 1,96 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olayda; suç tarihinde trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun alt sınırının 1 ay olduğu, mahkemece gerekçesinde cezanın alt sınırdan tayin edildiği belirtilip, teşdit uygulanarak hüküm kurulması suretiyle çelişki yaratılması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 25.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.