Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 58, 58/7. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm mahalli Cumhuriyet savcısı ve sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik incelemeye ve sair nedenlere ilişkin, mahalli Cumhuriyet savcısının TCK"nın 89/1 maddesi yerine 179/2 maddesi uyarınca ceza verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre gece vakti sanığın 2,98 promil alkollü halde sevk ve idaresindeki araçla iki yönlü iki şeritli asfalt yolda seyri sırasında aynı istikamette soldan seyreden motosiklet sürücüsünün geçişini beklemeden U dönüşü yapmak için sola manevra yapması üzerine motosikletin sanığın aracının sol ön yan kısmına çarpması şeklinde meydana gelen ve motosiklet sürücüsü katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, mahkemenin hüküm fıkrasında "sanığın bilinçli taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olmak suçunu işlediği" kabul edilmesine rağmen, hükmün gerekçe kısmında "sanığın bilinçli taksirle birden fazla kişinin yaralanmasına neden olmak suçunu işlediği" denilmek suretiyle gerekçe ve hüküm arasında çelişki yaratılması;
Kabule göre de;
1- Hükümde sanığın bilinçli taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olmak suçunu işlediği kabul edildiği ve hürriyeti bağlayıcı ceza tercih edildiği göz önünde bulundurulduğunda, hükümde sehven kanun maddesinin TCK’nın 89/1 yerine TCK"nın 89/4. olarak gösterilmesi;
2-Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.07.2009 tarih ve 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç" ve (f) bendinde yer alan "kastının yoğunluğu"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi;
3-Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanun"un 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekmekte olup, dava konusu olayda sanık asli kusurlu olmakla birlikte, yaralanan kişi sayısı, yaralanmaların niteliği, maddede öngörülen cezanın alt sınırı nazara alınmak suretiyle, cezada orantılılık ilkesi ile adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, alt sınırdan çok fazla uzaklaşılarak teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini;
4-Sanık hakkında TCK’nun 179/3. maddesi delaletiyle 179/2. ve 89/1. maddesi uyarınca ayrı ayrı dava açıldığı, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçu açısından hüküm kurulmadığı, TCK"nun 179. maddesinde düzenlenen trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun tehlike suçu olduğu, somut olayda ise yaralanma neticesinin gerçekleşmiş olması nedeniyle zarar suçunun oluştuğu, tehlike suçunun meydana gelen netice ile zarar suçuna dönüşmüş olması nedeniyle trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA; 24/12/2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.