Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2015/34989 Esas 2018/15516 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili ve davalılardan Kamu Hastaneleri Kurumu vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 1998 yılından itibaren çalıştığını ve iş sözleşmesini emekli olmak suretiyle feshettiğini beyanla kıdem tazminatı, fazla mesai ve yıllık ücretli izin alacaklarını istemiştir.
Davalıların Cevaplarının Özeti:
Davalı ... İnşaat Taah. Tic. ve San. Ltd. Şti. vekili, diğer davalı ile aralarında asıl işveren -alt işveren ilişkisi bulunmadığını ve dava konusu alacaklardan sorumlu olmadığı beyanla davanın reddini istemiştir.
Davalı Kamu Hastaneleri Kurumu vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davacı ve davalı Kamu Hastaneleri Kurumu vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-6100 sayılı HMK’nın 74. maddesinde açıkça yetki verilmemiş ise vekilin davanın tamamını ıslah edemeyeceği düzenlenmiştir.
Somut uyuşmazlıkta davacı vekilinin 03.06.2015 tarihli dilekçesi ile davayı tam olarak ıslah ettiği ancak dosyada mübrez 13.11.2013 tarihli vekaletnamede davacı vekiline davayı tamamen ıslah etme yetkisi verilmediği anlaşılmış olup davacı vekiline HMK’nın 74. maddesine uygun vekâletname ibraz etmesi için süre verilerek sonucuna göre tam ıslah dilekçesi hakkında bir değerlendirme yapılması gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi isabetli olmamıştır.
Kabule göre de belirsiz alacak davası olarak açılan davanın tamamen ıslahı suretiyle yeni bir dava dilekçesi verilerek dava türü tam eda davası olarak değiştirildiği, davalı tarafça ıslaha karşı süresinde zamanaşımı savunmasında bulunulduğu, ıslaha karşı zamanaşımı savunması nedeniyle fazla çalışma alacağı bakımından, ıslah tarihinden geriye doğru 5 yıl öncesine ait dava dilekçesinde talep edilen tutarlar dışında zamanaşımına uğrayacağı gözetilmeksizin hüküm kurulması hatalı olmuştur.
3-6100 sayılı HMK’nın 26. maddesinin “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır.
Somut olayda, davacı işçinin dava dilekçesinde her yıl yedi gün yıllık ücretli izin kullandığına dair talebi aşılarak çalıştığı sürece on üç gün dışında yıllık izin kullanmadığı kabulü ile karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
4-Denetime elverişli bulunarak karara esas teşkil eden bilirkişi raporunda, davacının davalı işyerinde 01.05.1998-07.11.2013 tarihleri arası 15 yıl 6 ay 7 gün süresince ve son olarak 1.167,76 TL giydirilmiş ücretle çalıştığı kabulü ile kıdem tazminatı brüt 18.122,68 TL olarak hesaplandığı halde Mahkemece söz konusu alacağının brüt 15.852,84 TL olarak kabulü isabetsiz olup hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davacı tarafa iadesine, 21.06.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.