MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kullanım kadastrosu sonucunda ... Köyü çalışma alanında bulunan 272 parsel sayılı 1.372,82 metrekare yüzölçümündeki taşınmaz, kadastro tutanağının beyanlar hanesine, 6831 sayılı Yasa"nın 2/B maddesi uyarınca orman sınırları dışına çıkarıldığı ve ... ve ..."ün fiili kullanımında bulunduğu şerhi yazılarak tarla vasfıyla Hazine adına tespit ve tescil edildikten sonra, 11.01.2012 tarihinde ifraz edilerek 420 parsel numarası ve 1.330,69 metrekare yüzölçümü ile beyanlar hanesinde aynı şahıslar adına şerh verilerek tescil edilmiştir. Davacılar taşınmazın bir bölümünde kendi fiili kullanımlarının bulunduğu iddiasına dayanarak 25.02.2013 tarihinde dava açmışlardır. Mahkemece yapılan yargılama sonunda davanın kabulüne, çekişmeli 420 parsel sayılı taşınmazın tapu kaydının beyanlar hanesinde bulunan kullanıcı şerhinin kısmen iptaline, aynı taşınmazın tapu kaydının beyanlar hanesine, taşınmazın fen bilirkişi ... tarafından düzenlenen 10.10.2015 tarihli rapor ve krokide (B) harfi ile işaretlenen 40,58 metrekarelik kısmının 1997 tarihinden beri davacı ..."ün fiili kullanımında olduğunun şerh edilmesine, taşınmazın kalan kısmı yönünden mevcut kullanıcı şerhinin olduğu gibi bırakılmasına karar verilmiş; hüküm, davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece, çekişmeli taşınmazın davacının kullanımında olduğu gerekçe gösterilerek yazılı şekilde hüküm kurulmuştur. Çekişmeli taşınmaza ait kadastro tespiti 272 parsel numarasıyla 06.07.2000 yılında kesinleştikten sonra, 11.01.2012 tarihinde ifraz yoluyla 420 parsel numarasıyla aynı kullanıcılar lehine şerh verilerek tespit edilmiştir. İfraz işlemi ile kullanıcılar değişmemiş olup, davacı kadastro tespit tarihinden önce taşınmazda zilyet olduğunu ileri sürerek dava açtığına göre davacının kesinleşen kadastro tespitinden önceki nedene dayandığı kuşkusuzdur. Davanın açıldığı 25.02.2013 tarihi itibari ile 3402 sayılı Kadastro Kanunu’nun 12/3. maddesinde düzenlenen 10 yıllık hak düşürücü sürenin geçmiş olduğu kuşkusuz olduğundan davanın reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi isabetsiz olup, temyiz itirazları açıklanan nedenlerle yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz karar harcının talep halinde temyiz edenlere iadesine, 13.03.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.