MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
DAVA TÜRÜ : ECRİMİSİL

Taraflar arasındaki davadan dolayı ... 10. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 16.12.2014 gün ve 27-571 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmiş olmakla, dosya incelendi, Tetkik Hakimi ..."ın raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;

-KARAR-

Dava, ecrimisil isteğine ilişkin olup, mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Bilindiği üzere; 14.07.2004 tarihli ve 5219 sayılı Yasa ile HUMK.’nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000,00.-TL olarak belirlenmiş, 5236 sayılı Yasanın 19. maddesi uyarınca 01.01.2014 tarihinden itibaren 1.890,00.-TL"ye çıkarılmıştır.
Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir hüküm bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.02.2005 tarih ve 2005/13-32 Esas 2005/85 Karar sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir.
Temyiz sınırından fazla bir alacağın tamamının dava edilmiş olması halinde, hükümde asıl istemin kabul edilmeyen veya kabul edilen bölümü temyiz sınırını geçmeyen tarafın temyiz hakkı yoktur. Kısaca temyize konu edilen miktara bakılarak kesinlik belirlenir.
Somut olayda davacı, 2784,00-TL ecrimisilin yasal faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini istemiş, mahkemece yapılan yargılama sırasında bilirkişilerden alınan rapor ve davalının taşınmazı kullandığı dönemler gözetilmek suretiyle 1687,56-TL ecrimisilin yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş olup; hüküm sadece davalı tarafından kabul edilen miktara hasren temyiz edilmiştir. Temyiz edilen miktar karar tarihi itibariyle 1.890,00.-TL"yi geçmediğinden 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi ve Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 5219 sayılı Yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kurulu kararı uyarınca Yargıtay"ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği kuşkusuzdur.
Yukarıda açıklanan nedenle 6100 Sayılı HMK."nin 3. maddesi gereğince HUMK"nun 427/2, 432/4 maddeleri uyarınca davalı vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 19.10.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.