Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5948 Esas 2019/12214 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52, 52/4. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 07:35 sıralarında yerleşim yeri içi, tek yönlü, orta refüjle bölünmüş, 7 m genişliğinde, iki şeritli, düz ve asfalt kaplama yolda; sanık idaresindeki halk otobüsü ile seyri sırasında aracının sağ ön köşesi ile yolun sağından soluna geçmek isteyen yaya ...’a çarpması sonucu yayanın kaldırıldığı hastanede vefat ettiği olayda; sanığın tali kusurlu olduğuna yönelik mahkemenini kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura,sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine ve katılanlar vekilinin kusura,sanığa az ceza verildiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 50. maddesi hükmüne göre adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş olmakla birlikte, hapis cezasının ertelenmesinin düzenlendiği TCK"nın 51. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kabul ve uygulamaya göre;
1-TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin hükümde hatalı olarak gösterilmesi;
2-Sanık hakkında belirlenen 1 yıl 8 ay süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında netice cezaya esas gün tam sayısı ve uygulama maddeleri tam olarak gösterilmeyerek CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması;
3-Sanık hakkında hükmolunan 1 yıl 8 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında hesap hatası sonucu 12.100 TL yerine 12.000 TL olarak tayin edilmesi suretiyle eksik ceza tayini,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24/12/2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.