Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5896 Esas 2019/12213 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 22/3, 89/2-d, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü sanığı otomobili ile kırmızı trafik ışığına rağmen kavşağa girerek seyrettiği sırada aracının sol ön kısmı ile karşı yönden gelip yeşil trafik ışığında kavşağa girip sola doğru dönüş yapan katılan sürücü ...’e ait otomobil ile çarpışması şeklinde meydana gelen olayda; tamamen kusurlu olan sanık hakkında bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmasına yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura, eksik inceleme ile karar verildiğine ve hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmadığına ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 24/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.