Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/26790 Esas 2020/77 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili müvekkilinin müvekkilinin ... 1. İş Mahkemesinde 2013/833 Esas numarasıyla açtığı işe iade davasını kazandığını, bu kararın Yargıtay 9. HD. tarafından 28.04.2014 tarih ve E. 2014/4032, K. 2014/13295 sayılı kararla onaylandığını ve kararın kesinleştiğini,, müvekkilinin Diyarbakır 3. Noterliği aracılığıyla 25.06.2014 tarih ve 17220 yevmiye nolu ihtarnameyle süresinde işe başlama talebinde bulunduğunu, ancak 1 aylık sürede işe başlatılmadığını belirterek kıdem tazminatı,ihbar tazminatı ve bir kısım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalılar Cevabının Özeti:
Davalı vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflar arasında davacının hizmet süresi konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davacının davalı iş yerinde 03.06.1996-12.07.2013 tarihleri arasında çalışması bulunmakta olup çalışma süresinin 17 yıl 1 ay 9 gün hesaplanması gerekmektedir.4 aylık boşta geçen süre eklendiğinde ise davacının çalışma süresi 17 yıl 5 ay 9 gün olmasına rağmen bilirkişi hesaplamalarında davacının çalışmasına 4 ay eklemek sureti ile 18 yıl 4 ay 16 gün hizmet süresi hesaplamış olup kıdem ve ihbar tazminatı hesabında da bu süreyi göz önüne almıştır. Davacının 17 yıl 5 ay 9 gün hizmet süresi göz önüne alınarak hesaplama yapılması gerekirken yanlış hesaplama yapılarak kıdem ve ihbar tazminatının tespiti hatalı olmuştur.
2-Taraflar arasındaki bir diğer uyuşmazlık da yıllık ücretli izin ve izin yardımı alacağı konusundadır. Davacı dava dilekçesinde yıllık izin alacağı ve izin yardımı talebinde bulunmuştur. Bilirkişi tarafından düzenlenen kök raporda davacının TİS dönemi olan 2013 yılı da dahil olmak üzere 96 gün izninin bulunduğu,03.06.1996 ile 01.03.2010 tarihleri arasında ise 236 gün izni bulunup toplamda 332 gün izin hakkı bulunduğu ancak davacının dönem içerisinde ve 2013 yılında da 32 gün olmak üzere toplam 500 gün izin kullandığı ve yıllık izin ücreti alacağı hakkı bulunmadığının belirtilmesine rağmen sadece ıslah dilekçesine dayanılarak 2013 yılına ilişkin 32 günlük yıllık izin alacağı hesaplanması hatalı olmuştur.
Davacı dava dilekçesinde yıllık izin yardımı talep etmiş olup bilirkişi tarafından düzenlenen ek raporda davacıya brüt maaş içerisinde 1.405,59 TL yıllık izin parası ödendiği tespit edildiğinden davacının izin yardımı alacağı kalmadığı belirlenmesine rağmen herhangi bir gerekçe açıklanmadan davacının ıslah dilekçesine bağlı olarak yıllık izin yardımı alacağının tahsiline karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenlerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 13.01.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.