MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine, karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalılardan kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının 1.1.1992 tarihinden itibaren kamu lojmanlarında kapıcı olarak geçen ve davalı Kuruma bildirilmeyen hizmetlerinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, istek gibi davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacı adına 2.1.1992 ve 8.1.2009 tarihlerinde davalı işyerinden işe başladığına ilişkin işe giriş bildirgelerinin verildiği, bir kısım çalışmalarının Kurum kayıtlarında gözüktüğü, komşu işyeri çalışanlarının tanık olarak dinlenildiği anlaşılmaktadır.
Taraf ehliyeti dava şartlarından olup yargılamanın her safhasında re’sen gözönünde tutulması gerekir.
Hizmet tespiti davalarında, davacının tespitini istediği çalışmanın geçtiği işyerinin sahibi olan gerçek ya da tüzel kişi işverene husumet yöneltilmelidir, işveren dışındaki gerçek ya da tüzel kişilere bu davada husumet yöneltilemez.
Somut olayda, hizmet tespiti davasında husumetin gerçek işverene düştüğü hususu göz önünde bulundurulmadan, davacı adına verilen işe giriş bildirgesi ve hizmetinin bildirildiği işyeri açık ve net bir biçimde tespit edilip husumetin yöneltildiği işveren olup olmadığı araştırılmadan giderek davalı işyerinin hangi Bakanlığa bağlı kamu lojmanı olduğu tespit edilmeksizin karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma sebebidir.
Yapılacak iş, davacının çalıştığını iddia ettiği kamu lojmanının hangi Bakanlığa ait olduğunu tespit edip, husumetin gerçek işverene yöneltilmesinden sonra, davacının çalışmanın part-time olup olmadığı saptanarak sonucuna göre karar vermek, part-time çalıştığının kabulü halinde ise, davacının sürekli olarak bir günde kaç saat çalıştığı, giderek haftalık ve aylık çalışma süreleri belirlenerek, 4857 sayılı İş Kanunu’nun 63. maddesi gereğince 7.5 saat çalışma bir günlük çalışma hesabı ile kaç işgücüne karşılık olduğu hususu bir uzman bilirkişinin görüşü alınmak suretiyle açıkça saptamaktan ibarettir.
O halde davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 14.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi