Tehdit - yaralama - 6136 sayılı Yasaya muhalafet - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/109 Esas 2020/20918 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
4. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/109
Karar No: 2020/20918
Karar Tarihi: 22.12.2020

Tehdit - yaralama - 6136 sayılı Yasaya muhalafet - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2017/109 Esas 2020/20918 Karar Sayılı İlamı

4. Ceza Dairesi         2017/109 E.  ,  2020/20918 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇLAR : Tehdit, yaralama, 6136 sayılı Yasaya muhalafet
    HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı


    Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
    Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
    Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
    A-Sanığa yükletilen silahla tehdit ve 6136 sayılı Yasaya muhalefet eylemleriyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerin ve bu eylemlerin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
    Eylemlerin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunlarda öngörülen suç tiplerine uyduğu,
    Anlaşılmış ve ileri sürülen başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükümleri etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
    Ancak;
    Anayasa Mahkemesi’nin hükümden sonra 24/11/2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı ile TCK’nın 53. maddesinin (1) numaralı fıkrasının (b) bendine yönelik olarak vermiş olduğu iptal kararlarının uygulanması zorunluluğu,
    Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."ın temyiz iddiaları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükümlerin BOZULMASINA, 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca bu aykırılık, yeniden yargılama yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bulunduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktasının; tebliğnameye uygun olarak, hükümler fıkrasından TCK’nın 53/1-b maddesinin uygulanmasına ilişkin kısım çıkarılmak suretiyle; sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan HÜKÜMLERİN DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
    B-Sanık hakkında kasten yaralamaya teşebbüs suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükmün temyizine gelince;
    Sanığın, olay günü mağdurun içinde bulunduğu ticari taksiye ateş etme şeklindeki eylemi yönünden kastının tehdit olduğu, bu suçtan da mahkumiyet hükmü kurulduğu, kasten yaralamaya teşebbüs suçu yönünden kastının bulunmadığı, bu nedenle beraat kararı verilmesi gerekirken, " sanığın ateş etme eyleminin tek olup TCK"nın 44. maddesi uyarınca daha ağır olan silahla tehdit suçundan hüküm kurulması nedeniyle, yüklenen bu suç açısından sanığın kastının bulunmadığı kanaatine varılmakla, CMK.nın 223/4-b maddesi uyarınca sanığa atılı suçtan ceza verilmesine yer olmadığına" şeklinde hüküm içerisinde de çelişkiye neden olunarak karar verilmesi,
    Kanuna aykırı ve sanık ..."ın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, tebliğnameye aykırı olarak HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 22/12/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.





    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.