MAHKEMESİ : Ankara 16. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 03/12/2013
NUMARASI : 2011/89-2013/599

Davacı G.. K.. vekili Avukat Ü.. A.. tarafından, davalılar F.. Ö.. vd aleyhine 22/02/2011 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 03/12/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız eylem nedeniyle kişilik haklarına saldırıdan dolayı manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Yerel mahkemece istemin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, yöneticisi olduğu kooperatifin ortağı olan davalıların kooperatif yönetim kuruluna ve kooperatif üyelerine yazdığı 06/07/2010, 16/07/2010, 13/08/2010, 02/09/2010, 30/09/2010, 25/11/2010, 03/01/2011 tarihli dilekçelerle kişilik haklarına saldırıda bulunduğunu belirterek uğradığı manevi zararın ödetilmesini istemiştir.
Davalılar, yazılan dilekçelerin davacının yönetici olarak yaptığı faaliyetlerin eleştirisi mahiyetinde olduğunu, kooperatif faaliyet raporunun okunmasından sonra faaliyetlerin tenkit edilidiğini belirterek haksız ve yersiz davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Somut olayda; dava konusu edilen haksız eyleme dayanak teşkil eden Ankara 10. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2011/1533 Esas sayılı dosyasında davalılar hakkında hakaret iddiasıyla kamu davası açılarak cezalandırılmalarına karar verilmiş ve haklarında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümleri uygulanmıştır.
Ceza mahkemesinde verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması yönündeki karar hukuk hakimi yönünden bağlayıcı nitelikte değildir. Ceza dosyası ve dava dosyası kapsamındaki mevcut deliller ile davalıların kooperatif ortağı sıfatıyla yönetim faaliyet raporlarını tenkit ettikleri anlaşılmaktadır. Açıklanan nedenlerle davanın tümden reddine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçeyle kısmen kabul kararı verilmiş olması doğru değildir. Bu nedenle karar bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/03/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.