Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2015/8139 Esas 2015/10707 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Davacı, yurtdışında çalışmaya başladığı tarihin Türkiye içinde sigortalılık başlangıç tarihi olduğunun tespiti ile 506 sayılı Yasanın 4759 sayılı Yasa ile değişik Geçici 81/D maddesi uyarınca tahsis talebinde bulunduğu 08/10/2013 tarihinden itibaren emekliliğe hak kazandığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

1.Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici nedenlere göre davalı Kurumun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddine,
2.Dava, davacının İtalya"daki sigortalılığı nedeniyle sigortalılık başlangıç tarihinin 01.06.1990 olarak kabulü ile 01.11.2013 tarihinden itibaren 506 sayılı Kanun kapsamında tam yaşlılık aylığı almaya hak kazandığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Mahkeme kararının gerekçe bölümünde "...tahsis talep tarihinde sigortalılık süresi, yaş gün sayısına ilişkin koşulları (gerekli olan 55 yaş 15 yıl 3600 gün ) gerçekleştirdiğinden tahsis talep tarihinde emekliliğe, tahsis talep tarihini takip eden aybaşından itibaren yaşlılık aylığına hak kazandığı..." belirtilmek suretiyle davacının 506 sayılı Kanun kapsamında 01.11.2013 tarihinden itibaren kısmi yaşlılık aylığına hak kazandığı kabul edilmiş ise de erkek olan 15.03.1959 doğumlu davacının kısmi yaşlılık aylığı alabilmesi için 08.10.2013 tahsis talep tarihinde 55 yaşını ikmal etmesi gerektiği halde 54 yaşını ikmal ettiği anlaşılmaktadır. Davacı kısmi yaşlılık aylığı koşullarına sahip olmadığı gibi 600 gün askerlik borçlanması ve 5337 gün yurt dışı borçlanması ile birlikte toplam 5937 gün prim ödemesi bulunduğuna göre tam yaşlılık aylığı almayı amaçladığı açık iken mahkemece kısmi yaşlılık aylığı koşullarının irdelenmesi de doğru değildir.
Öncelikle 6424 sayılı Kanun ile onaylanarak 01/03/2013 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Türkiye-İtalya Sosyal Güvenlik Sözleşmesinin, Sözleşmenin 38/2 maddesine göre yürürlüğe girip girmediğinin Dışişleri Bakanlığından sorulması gerekir.
Türkiye-İtalya Sosyal Güvenlik Sözleşmesinin yürürlüğe girmesi halinde; davacının İtalya"da sigortaya giriş tarihi 01.06.1990 olup 05.03.1979-05.11.1980 tarihleri arasındaki askerlik hizmetini 600 gün ( 1 yıl 8 ay) borçlandığı anlaşılmakla, sigortalılık başlangıç tarihinin askerlik borçlanması kadar geriye götürülmesi halinde sigortalılık başlangıç tarihi 01.10.1988 olmaktadır. Davacının yaşlılık aylığı koşulları; 25 yıl sigortalılık süresi, 51 yaş ve 5450 gün prim ödemesidir. Davacı 08.10.2013 tahsis talep tarihinde 25 yıl 7 gün sigortalılık süresi, 51 yaş ve 5937 prim ödeme gününe sahip olduğundan 01.11.2013 tarihinden itibaren yaşlılık aylığına hak kazanmaktadır.
Yapılacak iş, 6424 sayılı Kanun ile onaylanarak 01/03/2013 tarihli Resmi Gazetede yayımlanan Türkiye-İtalya Sosyal Güvenlik Sözleşmesinin, Sözleşmenin 38/2 maddesine göre yürürlüğe girip girmediği Dışişleri Bakanlığından sorularak, yürürlüğe girdiğinin anlaşılması halinde davanın kabulüne karar verilmesi, yürürlüğe girmediğinin anlaşılması halinde yürürlüğe girmesi beklenilerek sonucuna göre karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ve inceleme sonucunda yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurumun bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 14/05/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.