MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Denizli Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 12.12.2018 tarih ve 2017/460 E- 2018/1528 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi"nce verilen 18.12.2019 tarih ve 2019/672 E- 2019/2408 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının orman ürünleri ticareti yaptığını, fatura açığını kapatmak için davalı ile anlaştıklarını, davalının davacıya gerçeğe uygun olmayan faturalar düzenlediğini, faturaların ödendiğinin kanıtı olmak üzere davalının, davacıdan çek düzenlemesini istediğini, davalıya, 05.01.2017 tarihli çek teslim belgesi ile, 26.01.2017 keşide tarihli 300.000,00 TL, 28.01.2017 tarihli keşide tarihli 300.000,00 TL, 02.02.2017 keşide tarihli 303.695,00 TL tutarlı 3 adet çek teslim edildiğini, davalı tarafından kesilen faturaları, davacının, ticari defterlerine işlediğini ve beyannamelerini verdiğini, ancak bu faturalara konu malların hiçbir zaman davacıya teslim edilmediğini, faturaların tümünün gerçek dışı olduğunu, davalının aldığı çekleri iade etmesi gerekirken, iade etmediğini, hatta davacıdan 265.650.-TL tahsil ederek haksız kazanç elde ettiğinden, Denizli Cumhuriyet Savcılığı’nın 2017/5933 nolu hazırlık dosyasıyla davalı hakkında şikayette bulunduklarını ileri sürerek, Vakıfbank Kınıklı Şubesi’ne ait 26.01.2017 keşide tarihli 300.000,00 TL, 28.01.2017 tarihli keşide tarihli 300.000,00 TL ve 02.02.2017 keşide tarihli 303.695,00 TL bedelli çekler nedeniyle davacının davalıya borçlu olmadığının tespitine, davalıya ödenen 265.650.-TL yönünden talep ve dava haklarının saklı tutulmasına, davalı aleyhine kötü niyet tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalının, davacıya muhtelif ebatlarda palet ve takoz satıp teslim ettiğini, teslimin irsaliyeli faturalar ile sabit olduğunu, davacının ödeme için teslim ettiği çeklerden 28.01.2017 tarihli 300.000,00 TL tutarlı çekin ödendiğini, dava konusu çeklerin ise karşılıksız çıkması nedeniyle Denizli 3. İcra Müdürlüğü’nün 2017/2334 ve 2017/2325 Esas sayılı dosyaları ile icra takibi başlatıldığını, davacının suç oluşturan iddialarını kabul etmediklerini belirterek, davanın reddi ile davacı aleyhine tazminata hükmedilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, yapılan yargılama, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, davalının, davacıya satmış olduğu orman ürünlerine ilişkin faturaların, davacının ticari defterlerinde kayıtlı olduğu, taraflar arasındaki ticari ilişkiye ilişkin kayıtların birbiri ile örtüştüğü, davacının, davalı tarafından kesilen faturaları aynen kabul ederek ticari defterlerine işlediği ve bu faturalara konu mallar karşılığında davacı tarafa, dava konusu çekler de dahil olmak üzere bir kısım çekler verdiği, davacı, davalı ile aralarındaki alım satımına ilişkin işlemlerin muvazaalı olduğunu, davalının, herhangi bir mal teslim edilmeksizin, fatura açığının kapanması amacıyla faturaları düzenlenerek kendisine verdiğini, karşılığında da davalının isteği üzerine dava konusu çekleri düzenleyip davalıya verdiğini ileri sürmüşse de, taraf muvazasının yazılı delil ve belgelerle ispat edilmesi gerektiğinden tanık beyanlarına itibar edilmediği, tarafların ticari defter ve kayıtları ile davalının davacıdan alacaklı olduğunun tespit edildiği gerekçesiyle davanın reddine, mahkemece verilen tedbir kararı uygulandığından davacı aleyhine kötü niyet tazminatına hükmedilmesine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, menfi tespit davalarında kural olarak davalı alacaklının alacaklı olduğunu ispatlaması gerektiği, ancak, alacağın çeke dayalı olması halinde, çekin mevcut bir borcun tasfiyesi amacıyla verildiğinin kabulü gerektiğinden, somut olayda borçlu olmadığını ispat külfetinin davacıya ait olduğu, davalının, çeklerin davacıya satışı yapılıp teslim edilen ürünler nedeniyle düzenlendiğini savunduğu, mahkemece benimsenen bilirkişi raporu ile, 1.169.344,01 TL tutarındaki mallara ilişkin faturaların davacının ve davalının ticari defterlerinde kayıtlı olduğu, davaya konu çeklerin davacının defterlerinde ödeme olarak kayıtlı olduğunun tespit edildiği, davacı, davalı tarafından düzenlenen faturaların gerçek mal satışını içermediğini, sahte fatura olduğunu ileri sürmüşse de, faturaların her iki tarafın ticari defterlerinde kayıtlı olduğu, davalının çekler nedeniyle davacıdan alacaklı olduğu, davacı tarafın çek bedellerinin ödendiğini ispat edemediğinden ilk derece mahkemesince davanın reddine ve ihtiyati tedbir kararının uygulanmış olması nedeniyle davacı aleyhine tazminata karar verilmesinde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf isteminin 6100 Sayılı HMK"nın 353/1-b-1. maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 4,90TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 29/11/2021 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.