Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2, 4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında TCK"nın 62. maddesinin uygulanması sırasında, hüküm fıkrasının 2 nolu bendinde mağdurların sanık hakkındaki şikayetlerinden vazgeçmiş olduğu belirtilmiş ise de, dosya kapsamından katılanların şikayetten vazgeçmedikleri anlaşılmakla, bu husus maddi yazım hatası olarak değerlendirilerek yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın idaresindeki çekici ve buna bağlı römork ile seyir halinde iken önünde kırmızı ışıkta duran katılanların içinde olduğu araca arkadan çarptığı olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin cezanın az olduğu, paraya çevrilmemesi gerektiği, caydırıcı olmadığına ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 24/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.