Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62, 50/1, 50/4, 52 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Dosya içeriğine göre; olay günü sürücü belgesi bulunmayan sanığın idaresindeki araçla yerleşim yeri içinde, iki yönlü, asfalt kaplama, eğimsiz, virajlı yolda, saat 18:00 sıralarında seyir halindeyken direksiyon hakimiyetini kaybederek yolun sağında kaldırımda bulunan katılan ... ve kucağındaki kızı katılan ...’a çarpması şeklinde meydana gelen ve iki kişinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanması ile neticelenen olayda; sanığın yalnıza sürücü belgesiz vaziyette araç kullanmasının bilinçli taksir koşullarını oluşturmayacağı gözetilmeksizin, eylemin bilinçli taksirle işlendiğinin kabulü ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 22/3. maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayini,
Kabul ve uygulamaya göre de;
TCK"nın 50/4. maddesinde, taksirli suçlardan dolayı hükmolunan hapis cezasının uzun süreli de olsa, diğer koşulların varlığı halinde adli para cezasına çevrilebileceği, ancak, bu hükmün, bilinçli taksir halinde uygulanmayacağı belirtilmiş olmasına karşın, meydana gelen olayda bilinçli taksirin koşullarının oluştuğu mahkemece de kabul edilen sanık hakkında tayin edilen uzun süreli hapis cezasının paraya çevrilmesi;
Sanığın TCK"nın 89/4, 22/3. ve 62. maddeleri uyarınca tayin olunan 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezasının, yine aynı kanunun 50/4 ve 50/1-a maddeleri uyarınca adli para cezasına çevrilmesi sırasında hesap hatası yapılarak, sonuç adli para cezasının 8.100 TL yerine, yazılı şekilde 8.000 TL olarak az belirlenmesi,
Kanuna aykırı olup; hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 23/12/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.