Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 50/1, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay tarihinde saat 08:15 sıralarında sanık ..."nun sevk ve idaresindeki aracı ile kavşak boyunca seyir halinde iken, katılan ..."ın sevk ve idaresindeki minibüs ile çarpışması sonucunda meydana gelen trafik kazasında; beş kişinin nitelikli, bir kişinin de basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralandığı; alınan bilirkişi raporunda ve kaza sonrası tutulan kaza tespit tutanağında; sanığın şerit değiştirme kuralına riayet etmemesinden kaynaklı olarak asli kusurlu olduğu anlaşılmakla,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarih 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23.01.2018 tarih 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin ve mahalli Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken TCK’nın 50/4. maddesi yönlendirmesi ile TCK’nın 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK’nın 50/1. maddesi olarak gösterilmesi,
2-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
3-Sanık hakkında belirlenen 1 yıl 3 ay süreli hapis cezasının 50/1-a maddeleri uyarınca adli para cezasına çevrilmesi esnasında neticeten 9.100 TL adli para cezası belirlenmesi gerekirken hesap hatası yapılarak sanığın 9.000 TL adli para cezası cezalandırılmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün cezanın adli para cezasına çevrilmesine ilişkin 4. paragrafı çıkarılarak yerine “Sanığa verilen 1 yıl 3 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler dikkate alınarak TCK"nın 50/4. maddesi yönlendirmesi ile TCK’nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 455 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 9.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün, isteme uygun olarak; DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 23.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.