MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, mesken abonesi olduğunu,davalı kurumun 28.07.2010 tarihli Sanayi ve Ticaret İl Müdürlüğü Ölçüler ve Ayar Şube Müdürlüğü’nün raporuna istinaden kendisi hakkında 8.817,00 TL’lik kaçak elektrik faturası tahakkuk ettirdiğini,kendisinin bir binanın zemin katında oturduğunu,yapılan tahakkukun fahiş olduğunu,kaçak elektrik kullandığı kabul edilse dahi davalı kurumun ihtilafsız dönem tüketimini dikkate alarak hesaplama yapması gerektiğini ileri sürerek;davalı kuruma borçlu bulunmadığının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı,cevap dilekçesi sunmamıştır.
Mahkemece;davanın kısmen kabulü ile,davacının toplam 8.817,00 TL elektrik borcundan dolayı davalıya 8.305,66 TL borçlu olmadığının tespitine karar verilmiş,hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara,kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre,davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Karar tarihinde yürürlükte olan A.A.Ü.T.’nin 13. maddesinde ‘’(1) Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için Tarifenin İkinci Kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla (yedinci maddenin ikinci fıkrası, dokuzuncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile onuncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla,) Tarifenin üçüncü kısmına göre belirlenir.
(2) Ancak hükmedilen ücret kabul veya reddedilen miktarı geçemez.’’ düzenlemesi yer almaktadır.
Mahkemece;davaya konu edilen uyuşmazlıkta reddedilen miktar yönünden davalı vekili lehine yukarıdaki madde düzenlemesi gözetilmek suretiyle 511,34 TL nisbi vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken,davalı vekili lehine vekalet ücretine hükmedilmemiş olması doğru görülmemiştir.
Ne var ki, yapılan bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden kararın düzeltilerek onanması HUMK .436/2 maddesi gereğidir.
SONUÇ:Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının reddine,ikinci bentte açıklanan nedenle temyiz olunan hükme 7. bent olarak ‘’Davalı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte olan A.A.Ü.T.’nin 13/2 maddesi uyarınca takdir edilen 511,34 TL nisbi vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine’’ ifadelerinin eklenmesi suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA , HUMK"nun 440 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 13.02.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.