Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4294 Esas 2019/12092 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4294
Karar No: 2019/12092
Karar Tarihi: 23.12.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4294 Esas 2019/12092 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkûm edilmiştir. Kazada asli kusuru bulunan sanık, karşı şeride girerek bir motosikletliye ve bir yolcuya ciddi şekilde zarar vermiştir. Mahkeme, dosya içeriğine uygun olarak sanık müdafinin temyiz itirazlarını reddetmiştir. Ancak mahkeme kararında, cezanın ertelenmesine veya tedbirlerden birine çevrilmesine ilişkin dayanakların gerekçede açıkça belirtilmemesi sebebiyle, CMK'nın 230/1-d maddesine aykırı davranılmıştır. Bu nedenle, mahkeme kararı BOZULMUSTUR.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 89/4, 62, 51, 51/3-8, 53/6
- CMK'nın 230 ve 232. maddeleri
- TCK'nın 50. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2019/4294 E. , 2019/12092 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 51, 51/3-8, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Olay günü saat 21:30 sıralarında katılan ...’in sürücü, katılan ...’ın yolcu olarak bulunduğu motosikletle kendi şeritlerinde seyir halinde iken; sanığın kendi sevk ve idaresindeki aracı ile katılanların bulunduğu karşı şeride girerek; katılan ..."ın kemik kırığı oluşacak ve hayati tehlike geçirecek şekilde, diğer katılan ..." in ise btm ile iyileşemeyecek ve kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanmasına neden olduğu trafik kazası sebebi ile alınan bilirkişi raporunda; sanığın asli kusurlu olduğu anlaşılmakla, mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230 ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının TCK"nın 51. maddesi hükmüne göre ertelenmesine karar verilmiş olmakla birlikte, sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevrilmesinin düzenlendiği TCK’nın 50. maddesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı karar yerinde tartışılmadan hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak; BOZULMASINA; 23.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.