Trafik güvenliğini tehlikeye sokma - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/11147 Esas 2019/12070 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : TCK"nın 179/3-2, 58/6, 53. ve CMK"nın 307/4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın işlediği suça ilişkin dosya kapsamında yeterli ve inandırıcı delil bulunmadığına yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Dairemizin 22/05/2018 tarih ve 2017/11644 Esas, 2018/5776 Karar sayılı bozma ilamı ile Safranbolu 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/06/2015 tarih ve 2014/858 Esas, 2015/680 Karar sayılı ilk hükmünün sadece sanık tarafından temyiz edilmesi nedeniyle, bozulan bu hükümde sanık hakkında 25 gün hapis cezası verildiği, bu durumun sanığın kazanılmış hakkı olmasına rağmen bozma sonrası kurulan hükümde ceza miktarı yönünden bozma olmamasına rağmen sanığın 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi suretiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesine aykırı davranılması,
2) Sanık hakkında önceki hükümde TCK"nın 62. maddesi uygulandığı halde, aleyhe temyiz olmamasına rağmen temyize konu hükümde TCK"nın 62. maddesinin tatbikinin reddine karar verilmesi,
3)Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Safranbolu Asliye Ceza Mahkemesinin 2009/84 Esas, 2009/263 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetin, 5237 sayılı TCK"nın 141/1. maddesinde düzenlenen hırsızlık suçuna ilişkin olması ve hükümden sonra, 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141/1. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 254. maddesi uyarınca, aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usule göre uzlaştırma işlemleri ilgili mahkemece yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanık hakkında bahsedilen ilam esas alınarak TCK"nın 58. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321 ve 326/son maddeleri gereğince sonuç ceza bakımından kazanılmış hakkı saklı kalmak üzere BOZULMASINA, 23/12/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.