Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/8399 Esas 2021/6651 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 44. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 8. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 17.09.2020 tarih ve 2018/842 E- 2020/436 K. sayılı ek kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 44. Hukuk Dairesi"nce verilen 23.09.2021 tarih ve 2021/987 E- 2021/958 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Dava finansal kiralama sözleşmesine konu malların iadesi istemine ilişkindir. Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda davanın kabulüne karar verilmiş, karara karşı davalı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuş, ancak istinaf harç ve giderleri yatırılmadığından mahkemece, davalı vekiline bir hafta kesin süre içerisinde istinaf harç ve giderlerinin ikmal edilmesi, aksi halde istinaf talebinden vazgeçmiş sayılacağına dair muhtıra çıkartılmış; yine süresinde istinaf harcının ve giderlerinin ikmal edilmediğinden bu kez HMK"nın 344. maddesi gereğince davalı vekilinin mahkemenin 17.06.2021 gün 2018/842 Esas - 2020/436 Karar sayılı kararına karşı istinaf kanun yoluna başvurmaktan vazgeçmiş sayılmasına dair ek karar verilmiştir.
Bu ek karara karşı asıl karar ile birlikte davalı vekili tarafından tekrar istinaf yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince, davalının eksik istinaf harcını yatırması yönünde muhtıraya rağmen süresinde istinaf harcını yatırmaması üzerine mahkemece verilen istinaf kanun yoluna başvurmaktan vazgeçmiş sayılmasına yönündeki 17.06.2020 tarihli ek kararın, hukuka uygun olduğu zira harçların hesaplanmasında hata edilmediği gibi muhtıranın da davalı vekiline usulüne uygun tebliğ edildiği gerekçesiyle davalı vekilinin ek karar yönünden yapmış olduğu istinaf başvurusunun 6100 sayılı HMK"nın 353/1-b/1 maddesi gereğince esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde, İlk Derece Mahkemesince verilen ek kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre, davalı vekili tarafından yapılan istinaf başvurusunun, HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 29/11/2021 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.