MAHKEMESİ : ... ... 1. FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR

Taraflar arasında görülen davada ... ... 1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27/11/2014 tarih ve 2012/272-2014/272 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “...” ibareli tanınmış markaları olduğunu, davalının 2000/25505 nolu "...+Şekil" ibareli markasının davacı markalarını ile iltibas oluşturacak şekilde benzerlik içerdiğini, davalının markasının davacı markaları ile aynı sınıfta tescilli olduğunu, davalının markasını KHK 14/1 maddesi gereğince kullanmadığını ileri sürerek davalı markasının hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, “...” ibaresinin hem ticaret unvanı hem ortak marka niteliğinde olduğu ve bu ibareli seri markalar oluşturulduğunu, markalar arasında benzerlik ve iltibas bulunmadığını, dava konusu markanın 03/12/2010 tarihinde yenilendiğini, bu nedenle beş yıllık sürenin henüz geçmediğini, davacının bu davayı açmakta hukuki yararı olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, kullanmama nedeniyle iptal davası için beş yıllık sürenin yenileme tarihinden başlamayacağı, dava konusu marka belgesinin ... tarafından düzenlenerek marka hakkı sahibine verildiği tarihten itibaren başlayacağı, davalı tarafça dava konusu markanın dava tarihinden geriye doğru beş yıllık süreçte ciddi bir kullanımının ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabul kısmen reddi ile, davalı adına tescilli 2000/25505 nolu markanın kullanmama nedeniyle 556 sayılı KHK 14/1 maddesi gereğince iptaline, sicilden terkinine, sair dava ve istemlerin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dava, kullanmama nedenine dayalı markanın iptali istemine ilişkindir. Mahkemece, 556 sayılı KHK’nın 14. maddesi gereğince markanın kullanmama nedeniyle iptaline karar verilmiştir. Ancak, karar tarihinden sonra 06.01.2017 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi’nin 14.12.2016 tarih 2016/148 esas ve 2016/189 karar sayılı kararı ile 556 sayılı KHK’nın 14. maddesinin iptaline karar verilmiştir. Bu durumda, anılan iptal kararının işbu davaya etkisi değerlendirilerek sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiğinden kararın bozulması gerekmiştir.
3- Bozma sebep ve şekline göre, davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının REDDİNE, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle hükmün re"sen BOZULMASINA, (3) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 07.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.