Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/4504 Esas 2017/3480 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 15/10/2015 tarih ve 2014/998-2015/546 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı Banka ile müvekkili arasında ticari kredi sözleşmeleri düzenlenmiş olduğunu, kredi kullandırımı esnasında, davalı Banka tarafından, davacıdan dosya masrafı ve çeşitli adlar altında kesinti yapılmış olduğunu, yapılan kesintilerin haksız şart niteliğinde olduğunu bildirerek toplam 3.000 TL"nin faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın öncelikle görev yönünden reddi gerektiğini, mahkeme aksi kanaatte ise alınan ücretlerin TTK. 20. maddesi gereğince istenebilecek ücretler kapsamında olduğunu, ayrıca alınacak ücretlerin önceden davacıya söylendiğini, davacının basiretli bir iş adamı gibi davranması gerekip sözleşme koşulları görüşülürken bu iddiasını ileri sürmesi gerektiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporu ile kredi kullandırımı esnasında davalı Banka tarafından davacıdan yapılmış olan kesintinin 2967,40 TL"lik kısmının iadesinin gerektiğinin bildirilmiş olduğu, sözü edilen kesintinin haksız ve 6098 sayılı Borçlar Kanunu"nun 20. maddesinde düzenlenmiş olan genel işlem koşullarına aykırı olduğu ve haksız şart oluşturduğu anlaşılmakla davacının, davasının kısmen kabulü ile 2967,40 TL alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek olan yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine, davacının fazlaya dair talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 145,10 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 07/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.