Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/6030 Esas 2020/2481 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/6030
Karar No: 2020/2481
Karar Tarihi: 03.03.2020

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/6030 Esas 2020/2481 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir tazminat davası kararı incelenmiştir. Temyiz başvurusunun kabul edilmesine dair verilen kararın süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacılar vekilinin temyiz dilekçesi reddedilmiştir. 6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanununun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK'ya eklenen EK-Madde 1'de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL'dir.
Açıklama:
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu'nun 362/1.a maddesi: \"Mahkeme kararları kesindir. Temyiz edilebilirler.\"
6763 Sayılı Kanunun 44. maddesi: \"Bu Kanunun kapsamında verilecek tazminat ve icra takibine ilişkin alacaklar yeniden değerleme oranının binde yedi yüz olarak uygulanması suretiyle artırılır.\"
HMK'nın EK-Madde 1: \"Bu Kanun uyarınca belirlenen para değerlerine ilişkin nispi artışlar aşağıdaki fıkralara göre yapılır.\"

17. Hukuk Dairesi 2018/6030 E. , 2020/2481 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 8.Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan istinaf incelemesi sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun kabulüne dair verilen kararın süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanununun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2018 yılı için 47.530,00 TL’dir. Her bir davacı bakımından ıslah edilen miktarlar için temyize konu edilen karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacılar vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin temyiz isteminin (dilekçesinin) HMK"nun 362/1-a ve 362/2. maddeleri uyarınca REDDİNE, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacılara geri verilmesine 03/03/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.