22. Hukuk Dairesi 2018/4195 E. , 2018/15219 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraf vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı isteminin özeti:
Davacı, davalıya ait diyaliz merkezinde 01.12.2001-02.02.2007 tarihleri arasında sorumlu hekim olarak görev yaptığını, fazla çalışma ücret alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, alacağınına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının 14.335,36-TL net fazla mesai ücret alacağına hükmedilmek suretiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararın davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Dairemizin 11.07.2013 tarihli, 2012/25668 e., 2013/17069 k. sayılı ilamıyla; diğer nedenlerin yanı sıra, davacı ile tanıklarının beyanlarının örtüşmediği diyaliz seanslarının yer aldığı çalışma belgesinin ise imzasız olduğu, buna göre davacının işyerinde tek doktor olduğu ve başka bir doktorunda işe başladığı dönemlerde işyerinde günde kaç seansa girdiği veya her iki dönemde de günde hangi saatlerde işe gelip gittiği tereddüte yer vermeyecek şekilde belirlendikten sonra ve kayıtlara göre davacıya yapılan fazla çalışma ödemelerinin yapıldığı aylar dışlanmak suretiyle, fazla çalışma alacağının belirlenmesi gerektiği gerekçeleriyle, bozma kararı verilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak, tanık ifadeleri yeniden dinlenmek, itirazları karşılamak üzere farklı bilirkişilerden rapor alınmak ve nihai olarak 25.05.2017 tarihli son raporun dikkate alındığı belirtilmek suretiyle,davacının 20.479,09-TL net fazla mesai ücreti alacağına hükmedilerek, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Taraflardan sadece bir tanesinin hükmü temyiz etmesi ve Yargıtay’ın bozma kararı vermesi halinde eğer mahkeme bozmaya uyarsa, mahkeme artık önceki karara nazaran kararı temyiz eden aleyhine olacak şekilde karar veremez. Bu ilkeye geniş anlamda "aleyhe bozma yasağı" ya da "aleyhe hüküm kurma yasağı" denilmektedir.
Somut olayda; Mahkeme tarafından 14.335,36-TL net fazla mesai ücret alacağına hükmedilmek suretiyle verilen ilk karar, davalı tarafın temyizi üzerine bozulmuş olup, Mahkemece, Yargıtay bozma ilamına uyulmasına karar verilmiştir. Buna karşın, bozma sonrası davalı aleyhine bu defa 20.479,09-TL net fazla mesai ücreti alacağına hükmedilerek, önceki karara nazaran daha aleyhe bir hüküm kurulmuş olduğundan, davalı lehine oluşan usulü kazanılmış haklar gözetilmeksizin verilen ve aleyhe hüküm kurma yasağına aykırı bulunan bu kararın, bozulması gerekmiştir.
3-Davanın ilk açılma tarihinin 05.11.2010 olmasına karşın, gerekçeli karar başlığında dava tarihi olarak, bozma sonrası dosyaya yeni esas numarasının verildiği 20.08.2013 tarihinin gösterilmesi de hatalı bulunmaktadır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgililere iadesine, 19/06/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.
