MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, iş sözleşmesini ücretlerinin ödenmemesi nedeniyle haklı olarak feshettiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ile fazla çalışma alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının iş sözleşmesini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının yerinde olmaması nedeni ile reddine,
2- Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davalı vekili, hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacının kullandığı yıllık izin sürelerinin fazla mesai hesabında dışlanmadığını ileri sürerek hükme itiraz etmiştir.
Dosyanın incelenmesinde, davacının toplamda 28 gün yıllık izin kullandığını gösterir belgelerin olduğu görülmüştür.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise, fazla mesai hesabında davacının yıllık izinde geçirdiği sürelerin dışlanıp dışlanmadığı anlaşılamamaktadır. Mahkemece yapılacak iş, Yargıtay denetimine uygun ve yıllık izin sürelerinin hesap dışı bırakılması suretiyle alınacak ek rapora göre hüküm tesis etmekten ibarettir. Eksik inceleme ve denetime elverişli olmayan rapora göre alacağın hüküm altına alınması hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenlerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 24.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.