Özet:

Davacı daha önce açtığı dava kapsamında ücretinin ve muvazaa olgusunun kesinleştiği ancak bu dava kapsamında davalı şirketin özelleştirme tarihinden sonraki dönem ile ilgili talepte bulunmadığı belirtilmiştir. Bu nedenle, özelleştirme tarihinden sonraki dönemdeki uyuşmazlık konusu olmadığından, verilen hükmün temyiz kesinlik sınırını aşacak etkisi bulunmamaktadır. Temyiz konusu olan toplam miktar, Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı olan 47.530,00 TL sınırlarında kalmaktadır. Karara göre, temyiz istemi 6100 sayılı Kanun'un 362/1-(a), 366. ve 352. maddeleri uyarınca reddedilmiş, peşin alınan temyiz karar harcının istek halinde iadesi karara bağlanmıştır. Kısaca, mahkeme kararında temyiz kesinlik sınırını aşmayan bir alacak davasına ilişkin nihai kararın temyizi reddedilmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 362/1-(a) maddesi, miktar veya değeri temyiz kesinlik sınırını geçmeyen davalara ilişkin nihai kararların temyiz edilemeyeceğini belirtmektedir. Kanunun 366. maddesi ise temyiz isteminin kabul edilmesi durumunda temyiz incelemesinin yapılacağı hususlarını düzenlemektedir. Son olarak, Kanunun 352. maddesi temyiz harcı ve harç istisnaları hakkında hükümler içermektedir.