Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/5698 Esas 2018/3965 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/5698
Karar No: 2018/3965
Karar Tarihi: 19.03.2018

Hakaret - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2016/5698 Esas 2018/3965 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nin verdiği kararda, hakaret suçundan sanığın mahkum edildiği belirtilmiştir. Ancak temyiz istemi sonucunda hüküm bozulmuş ve dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir. Kararda, infaza verilecek ilamın açıklanacak yeni hüküm olması nedeniyle yargılama sonucunda ulaşılan sonuçların açıklıkla gerekçeye yansıtılması ve cezanın şahsileştirilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Kararda ayrıca, suçtan zarar gören mağdurun belirtilmemesi, sanığa ek savunma hakkı verilmemesi, TCK'nın 43/2. maddesinin uygulanmasıyla ilgili ayrıntılı değerlendirme yapılmadan CMK'nın 226/2. maddesine aykırı davranılması, TCK’nın 125/4.maddesinin uygulanma şartlarının değerlendirilmemesi gibi hataların yapıldığı ifade edilmiştir.
Detaylı ve açıklayıcı kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- Anayasa'nın 141. maddesi
- CMK'nın 34, 223 ve 230. maddeleri
- TCK'nın 43/2., 53/1-b ve 125/4. maddeleri
- 6352 sayılı Kanun'un 100. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK'nın 324/4. maddesi
- 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'un 106. maddesi.

18. Ceza Dairesi 2016/5698 E. , 2018/3965 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

KARAR
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-)Temyiz kanun yoluna tabi olup, kesinleşmesi halinde infaza verilecek olan ilamın açıklanacak yeni hüküm olduğu, bu nedenle yargılama sonucunda ulaşılan sonuçların, iddia, savunma, tanık anlatımları ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eyleminin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması ve bu şekilde cezanın şahsileştirilmesi gerekirken, açıklanan ilkelere uyulmadan, önceki karara yollama yapılmak suretiyle Anayasa’nın 141. CMK’nın 34, 223 ve 230.maddelerine aykırı davranılması,
2-)Suçtan zarar gören... ve ...’ın mağdur olarak gösterilmemesi,
3-)Sanığa ek savunma hakkı verilmeden, iddianamede gösterilmeyen TCK"nın 43/2. maddesinin uygulanması suretiyle CMK"nın 226/2. maddesine aykırı davranılması,
4-) TCK’nın 125/4.maddesinin uygulanma şartlarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmemesi,
5-)6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesinin "Devlete ait yargılama giderlerinin 21/07/1953 tarihli ve 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutarlardan az olması halinde, bu giderin Devlet Hazinesine yüklenmesine karar verilir." hükmü karşısında, 20 TL"den az olan 3.10 TL yargılama giderinin Hazine üzerine bırakılması yerine sanıktan tahsiline karar verilmesi,
6-)TCK"nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hüküm, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmiş olması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık ..."in ileri sürdüğü temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak, HÜKMÜN BOZULMASINA yeniden hüküm kurulurken, 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinin gözetilmesine, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 19.03.2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.