Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/8032 Esas 2022/3180 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : O yer Cumhuriyet Savcısı, sanıklar

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I)Başka suçtan ... E tipi kapalı cezaevinde hükümlü olduğu anlaşılan sanık ... ile ... 4 nolu kapalı cezaevinde hükümlü olduğu anlaşılan sanık ...’a duruşmadan vareste tutulma hakkının hatırlatılmadığı ve vareste tutulma talebi de bulunmadığı halde hükmün açıklandığı 30/03/2016 tarihli son oturumda hazır bulundurulmadan hükümlülüklerine karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 196 ve 289/1-h maddelerine aykırı davranılarak savunma haklarının kısıtlanması,
II)Suç tarihinde yürürlükte bulunan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b maddesine konu hırsızlık suçunun “2 yıldan 5 yıla kadar hapis” cezasını gerektirdiği, ilgili nitelikli halin suç tarihinden sonra 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun'un 62. maddesi ile yapılan değişiklik ile söz konusu suçun 142/2-h maddesine taşınarak cezasının “5 yıldan 10 yıla kadar hapis cezası” olarak değiştirildiği, söz konusu değişiklik sanık aleyhine olduğundan 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesinin “Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.” şeklindeki amir hükmüne göre suç tarihine göre lehe olan yasal hükümlerin uygulanarak temel cezanın asgari hadden belirlenmek istenmesi halinde 2 yıl hapis cezasının temel ceza olarak belirlenmesi gerekirken hükümlerde suç tarihinden sonra sanıklar aleyhine yapılan yasal değişikliğe istinaden 5 yıl hapis cezasının temel ceza olarak belirlenerek sanıklar hakkında fazla cezaya hükmedilmesi,
III)Kabule göre de; 28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddeleri uyarınca tüm sanıklara zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddesine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ..., ..., ... ve ...’ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 08.03.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.