Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2014/24346 Esas 2015/10367 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, meslek hastalığı sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı ve davalı vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava, sigortalının %27,20 oranındaki meslek hastalığı maluliyeti nedeniyle oluşan maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemlerine ilişkindir.
Mahkemece, 127.221,54 TL maddi, 25.000,00 TL manevi tazminatının meslek hastalığının tespit tarihi olan 17.04.2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Dosya kapsamından, 03.10.2013 tarihli kusur raporunda sigortalıdaki meslek hastalığının oluşumunda davalı ...."nin %70 oranında, davacı ..."ın ise %30 oranında kusurlu olduğu belirtilirken hükme esas alınan 11.03.2014 tarihli raporda davalının %100 kusurlu olduğunun belirtildiği anlaşılmıştır.
İnsan yaşamının kutsallığı çevresinde işveren, iş yerinde işçilerin sağlığını ve iş güvenliğini sağlamak için gerekli olanı yapmak ve bu husustaki şartları sağlamak ve araçları noksansız bulundurmakla yükümlü olduğu İş Kanununun 77.maddesinin açık buyruğudur.
Bunun yanında iş kazası iddiasına dayanan maddi ve manevi tazminat davalarında hüküm altına alınacak tazminat miktarlarına etkisi ve davalıların sorumluluğu bakımından taşıdığı öneme göre tarafların kusurunun aidiyeti ve oranının hiçbir kuşkuya yer açmayacak biçimde ortaya konulması gerekir.
Bu açıklamadan olarak somut olayda, davacı sigortalının meslek hastalığının oluşumunda tarafların kusur dağılımına ilişkin farklı değerlendirmelerin yapıldığı 03.10.2013 tarihli ve 11.03.2014 tarihli raporlar arasındaki çelişkinin giderilmeden eksik araştırma ile neticeye varılması doğru olmamıştır.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.

Yapılacak iş; 03.10.2013 tarihli ve 11.03.2014 tarihli kusur raporları arasındaki çelişkinin giderilmesi noktasında yine işçi sağlığı-iş güvenliği konularında uzman ehil bilirkişi kuruluna konuyu yeniden inceletmek ve tüm delilleri bir arada değerlendirip sonuca göre karar vermekten ibarettir.
O halde, davalı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, bozmanın niteliğine göre davalının sair, davacının ise tüm temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davacıya yükletilmesine, 11/05/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.