MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

A) Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, davacının iş aktinin davalı tarafından haksız feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti ve fazla mesai ücreti alacaklarını istemiştir.
B)Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, iddia ve taleplerin yesiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
C)Yerel Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, sübut bulduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D)Temyiz:
Karar süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E)Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Somut olayda, davacının hizmet dökümündeki ... sicil numaralı adı/ünvanı ve kime ait olduğu belirsiz olan işyerinde 03/08/2006-06/09/2006 tarihleri arasında çalışması görünmektedir.
Davalı vekili, davacının çıraklık sözleşmesinin 17/02/2006 tarihinde sona erdiğini, 07/09/2006 tarihinde normal işçi olarak yine davalı işverenlikte işe başladığını savunmuştur. Açıklanan nedenlerle, ... sicil numaralı işyeri taraflardan sorularak ve davalı
işyeri ile ... sicil numaralı işyerinin, ... ile gerekirse ...’ndan adresi, kime ait olduğu, iştigal konusu, ortakları, temsile yetkili kişileri, yöneticileri, varsa devir, birleşme, unvan değişikliği gibi durumları, varsa davalı işverenlikle organik bağ veya sair ilişkilerini gösteren belgelerin, davalı işyeri ile ... sicilli işyerinin ilk tesis tarihlerinden itibaren getirtilerek, hizmet süresinde kesinti olup olmadığının, buna göre hizmet süresinin hangi dönemleri kapsadığının tereddüte yer bırakmayacak şekilde tespit edilmesi gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
3-Fazla mesai ücreti açısından, davacının hafta içinde 5 tam gün çalıştığı, cumartesi günleri ise saat 15:00’e kadar çalıştığı gözetilerek hesaplama yapılmaması hatalıdır. Fazla mesainin ara dinlenmeleri de gösterilerek yeniden yapılacak olan hesaplamada sonucunda yeniden hüküm kurulması gerekirken, ilk Mahkeme kararının davacı vekili tarafından temyiz edilmemesi sonucunda davalı lehine oluşan usuli kazanılmış hak da gözetilmelidir.
4- Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Somut olayda, fazla mesai çalışması hesaplanırken ara dinlenmelerinin yukarıda belirtilen şekilde düşülmesi gerektiğinin düşünülmemesi hatalıdır.
5- Fazla mesai ücretinin şahit beyanlarına göre hesaplanmasına rağmen takdiri indirim yapılmaması hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.