Taraflar arasındaki “

“Kamulaştırma bedelinin artırılması”

” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda Silivri Asliye 2.Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 21.02.2008 gün ve 2007/578 E-2008/69 K. Sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 5.Hukuk Dairesinin 10.11.2008 gün ve 2008/9224-14049 sayılı ilamı ile; ("...Mahkemece bozma kararına uyulmuş ise de bozma gereği yerine getirilmemiştir. Şöyle ki;

Kuru tarım arazisi niteliğindeki taşınmaza bilirkişi kurulunca münavebe ürünü olarak alınan buğday ve kavunun değerlendirme tarihindeki İlçe Tarım Müdürlüğünce bildirilen dekara ortalama verim miktarları ile üretim giderleri esas alınarak değerlendirme yapılması gerektiğinden bahisle karar bozulmuştur. Yerel mahkemece uyulan bozma kararı gereğince ek rapor alınmadan yazılı şekilde hüküm kurulması,

Doğru görülmemiştir…

…) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN : Davalı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü;

Dava, kamulaştırma bedelinin artırılması istemine ilişkindir.

Mahkemenin; arazi niteliğindeki taşınmaza buğday-kavun münavebesi esas alınarak değer biçen bilirkişi kurulu raporlarını benimsemek suretiyle davanın kısmen kabulüne dair verdiği ilk karar, Özel Dairece, “

“Bilirkişi raporunda münavebe ürünü olarak alınan buğday ve kavunun değerlendirme tarihindeki İlçe Tarım Müdürlüğünce bildirilen dekara ortalama verim miktarları ile üretim giderleri esas alınarak değerlendirme yapılması için ek rapor alınması gereğine”

” işaretle bozulmuş; Yerel Mahkemece bozma gereğince alınan ek rapora dayanılarak davanın kısmen kabulüne dair verilen ikinci karar, Özel Daire’ce yukarıda yazılı nedenle bozulmuş ve Mahkemece “

“aynı yerde bulunan başka taşınmazlar yönünden görülüp kesinleşen diğer davalarda TMO ve Büyükşehir Belediyesi Hal Müdürlüğü verilerinin esas alındığının anlaşıldığı”

” gerekçesiyle direnme kararı verilmiştir.

Silivri Tarım İlçe Müdürlüğü’nden getirtilen resmi veri listesinde, kavun ürününün dekara verim miktarı Minimum: 1250 kg, Ortalama: 2.000 kg, Maksimum: 4.000 kg, Ortalama gider 525,00 YTL, buğday ürününün dekara verim miktarı Minimum: 150 kg, Ortalama: 525 kg, Maksimum: 750 kg, Ortalama gider: 113,64 YTL bildirilmiş; hükme esas alınan bilirkişi kurulu raporlarında kavun ürünü için dekara verim miktarı 3.000 kg, işletme giderleri 201,00 YTL, Buğday ürünü için dekara verim miktarı 550 kg, işletme giderleri 85.00 YTL kabul edilmek suretiyle hesaplama yapılmış ve “

“taşınmazın yıllık net gelir hesabında, üretim ve işletme giderleri ile ürün taban piyasa (pazar) fiyatları için Tarım İlçe Müdürlüğü, T.M.O, Ziraat Odası ve Pazar verilerinden ve ilgili kurum ve kuruluşlardan karşılaştırmalı olarak faydalanıldığı, münavebe ürünlerinin dekara verim miktarlarının da taşınmazların tarımsal özelliğine uygun olarak belirlendiği”

” belirtilmiştir.

Görüldüğü üzere; her iki bilirkişi kurulunca Tarım İlçe Müdürlüğü cevapları ile yetinilmeyerek, İstanbul Ticaret Odası, İstanbul Haller Müdürlüğü ve Toprak Mahsulleri Ofisinden münavebe ürünlerinin dekara üretim giderleri getirtilmiş; anılan kurum ve kuruluşların verilerinden karşılaştırmalı olarak faydalanılmak suretiyle kavun ve buğdayın üretim giderleri belirlenmiş, taşınmazların değerini etkileyen tarımsal unsurlar nazara alınarak İlçe Tarım Müdürlüğü verileri çerçevesinde ürünlerin dekara verim miktarları tespit edilmek suretiyle, dava konusu taşınmazlara değer biçilmiştir.

Somut olayın özelliği itibariyle; Yerel Mahkemece, bilirkişilerin araştırmasına ve kurumlardan alınan belgelere dayanan ve karşılaştırmalı olarak belirlenen üretim giderleri ile tarımsal unsurlar göz önünde tutularak tespit edilen dekara verim miktarları esas alınmak suretiyle taşınmazlara değer biçen bilirkişi raporlarına göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiş olması doğrudur.

O halde, usul ve yasaya uygun bulunan direnme kararı onanmalıdır.

S O N U Ç: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile direnme kararının yukarıda açıklanan nedenlerle ONANMASINA, 5436 sayılı Kanun gereğince harç alınmasına mahal olmadığına, 10.02.2010 gününde oybirliği ile karar verildi.