Taraflar arasındaki “

“işçilik alacakları“

“ davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 1.İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 26.12.2007 gün ve 2006/1100-2007/789 sayılı kararın incelenmesi davalı S.G.K. vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin 14.07.2009 gün ve 2008/6228 E.-2009/20940 K. sayılı ilamı ile; (...Davacı S.S.K Hastanesinde işçi olarak çalışmakta iken memuriyete geçtiğini, işçilikten kaynaklanan bir kısım alacaklarının ödenmediği ileri sürerek S.S.K Başkanlığı aleyhine dava açmıştır. Mahkeme de davalı kurum aleyhine hüküm kurmuştur.

19.01.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5283 Sayılı Yasanın 4.Maddesi ile kamu kurum ve kuruluşlarına ait tüm sağlık birimleri, 5.maddesi ile tüm personeli ile birlikte Sağlık Bakanlığına devredilmiştir. Aynı yasanın 4/c maddesinde; devredilen kurumların personeli ile ilgili açılmış ve açılacak davalar Bakanlık husumeti ile yürütülür hükmüne yer verilmiştir. Böyle olunca SSK Genel Müdürlüğü personeli olan davacı Sağlık Bakanlığına devredilen personel arasında bulunduğu, dolayısıyla husumetin Bakanlığına yöneltilmesi gerektiği anlaşılmakta ise de bu durum husumet tevcihinde yanılgı kabul edilmeli ve davacıya yasa gereği hasım olan Sağlık Bakanlığına davayı yöneltmesi için mehil verilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davalı S.G.K. vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:

Hukuk Genel Kurulu"ndaki görüşme sırasında, esasa girilmeden önce, müddeabihin miktarı itibariyle direnme kararına karşı temyiz yolunun açık olup olmadığı, önsorun olarak incelenmiştir.

Dava, işçilik alacakları(bayram ve genel tatil, hafta tatili, fazla mesai) istemine ilişkin olup, direnme ve temyize konu miktar 1.115,27 YTL(TL)"den ibarettir.

21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı "Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun", yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Mahkemeleri Kanunu"nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL.; yine yürürlük tarihinden sonra Yargıtay Daireleri ve Hukuk Genel Kurulu"nca temyiz incelemesi sonucunda verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilebilmesi için 440/III-1 maddesinde aranan parasal sınırı da altı milyar TL. olarak değiştirmiş ve aynı kanunla katsayı uygulaması getirilmiş olup, 01.01.2009 tarihinden 31.12.2009 tarihine kadar katsayı artışı sonucu uygulanması gereken kesinlik (temyiz edilebilirlik sınırı) "1.400 YTL(TL)"dir.

Direnme kararları da dahil olmak üzere, yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay Daireleri ya da Hukuk Genel Kurulu’nca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesinin mümkün olup olmadığı belirlenirken; temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o kararın tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmü esas alınmalıdır.

Eldeki davada, temyiz istemine konu direnme kararının verildiği 11.11.2009 tarihinde, 5219 sayılı Kanunun temyiz (kesinlik) sınırını 1.400 YTL(TL). olarak değiştiren hükmü yürürlükte bulunduğuna, direnme ve temyize konu miktar 1.115,27 YTL(TL) olup, kesin olduğuna göre, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.

Hukuk Genel Kurulu’nun 02.03.2005 gün ve 2005/9-85 E.,127 K.; 30.04.2008 gün ve 2008/9-352 E., 340 K.; 04.06.2008 gün ve 2008/9-410 E., 423 K.; 24.09.2008 gün ve 2008/9-582 E., 570 K.; 17.12.2008 gün ve 2008/9-737 E., 745 K. sayılı kararlarında da bu husus benimsenmiştir.

Hal böyle olunca, davalı S.G.K. vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.

SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı S.G.K. vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 03.02.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.