Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9485 Esas 2019/12001 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/9485
Karar No: 2019/12001
Karar Tarihi: 19.12.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/9485 Esas 2019/12001 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taksirle öldürme suçundan sanık mahkum edildi. Dosya incelendi ve sanık müdafinin sürücü belgesinin alınması süresi ile ceza miktarının fazla olduğuna ilişkin temyiz itirazları reddedildi. Ancak, kararda bir yanlışlık olduğu ve hükmün bozulması gerektiği belirtildi. Hükmün düzeltilmesiyle birlikte onanmasına karar verildi. Kararda geçen kanun maddeleri şunlardır: TCK'nın 85/2, 62/1, 50/1-a-4, 52/2-4, 53/6. Ayrıca, bozulması gereken hükmün nedeni kanunun 5320 sayılı Kanunu'nun 8. maddesi ile 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi olup, düzeltme kararı ise aynı kanunun 322. maddesiyle alınmıştır.

12. Ceza Dairesi 2019/9485 E. , 2019/12001 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62/1, 50/1-a-4, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sürücü belgesinin alınması süresi ile ceza miktarının fazla olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
21.03.2019 tarihli asıl olan kısa kararın hüküm fıkrasında, yargılama sırasında kendisini vekil ile temsil ettiren katılan ... lehine, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca vekalet ücretine hükmedilmediği halde, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında katılan ... lehine vekalet ücretine hükmedilmek suretiyle, hükmün esasını oluşturan kısa karar ile gerekçeli karar arasında farklılık yaratılması;
Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden gerekçeli kararın vekalet ücretine ilişkin (3) numaralı bendinin hükümden kaldırılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.