Uyuşturucu madde ticareti yapma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/59 Esas 2017/1991 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın İstanbul 9. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 12/11/2015 tarihli 2014/384 esas ve 2015/245 sayılı kararı ile uyuşturucu madde ticareti yapma suçundan mahkûmiyetine karar verildiği, bu kararın sanık müdafii tarafından temyizi üzerine incelenmesi sonucu Dairemizin 14/04/2016 tarihli 2016/671 esas ve 2016/1190 sayılı kararı ile "Kendisinde herhangi bir uyuşturucu veya uyarıcı madde ele geçmeyen sanığın savunmasının aksine, ele geçirilen suç konusu eroinlerle ilgisi olduğuna ya da diğer sanık..."in suçuna iştirak ettiğine ilişkin, kuşkuyu aşan yeterli ve kesin delil bulunmadığı, hakkında soruşturma aşamasında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan ayırma kararı verilen tanık ..."ın, sanığın kendisine ikram olarak verdiğini ileri sürdüğü maddelerin de ele geçmemesi nedeniyle uyuşturucu veya uyarıcı madde olarak kabul edilemeyeceği gözetilmeden, sanık hakkında beraat yerine mahkûmiyet hükmü kurulması," gerekçesiyle bozulduğu, İstanbul 9. Ağır Ceza Mahkemesi"nce 31/05/2016 tarihli 2016/163 esas ve 2016/268 sayılı karar ile Dairemizin bozma kararına direnildiği, hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilerek Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gönderildiği, 02/12/2016 tarihli 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 36. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 307. maddesi ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un Geçici 10. maddesi uyarınca, Yargıtay Ceza Genel Kurulu tarafından 07/12/2016 tarihli 2016/1246 esas, 2016/661 sayılı karar ile dosya Dairemize gönderildiğinden, direnme kararı üzerine verilen hükmün Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunduğu anlaşılmakla, yapılan incelemede:
1- Dairemizin 14/04/2016 tarih ve 2016/671 esas, 2016/1190 karar sayılı kararında usul ve yasaya aykırılık olmadığı anlaşıldığından, İstanbul 9. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 31/05/2016 tarihli 2016/163 esas ve 2016/268 sayılı kararının yerinde görülmediğine,
2- 5271 sayılı CMK"nın 307. maddesinin 3. fıkrası ile 5320 sayılı Kanun"un Geçici 10.maddesinin 3. fıkrası uyarınca, direnme kararının incelenmesi için dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulu"na gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 22/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.