Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/11217 Esas 2019/11976 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/11217
Karar No: 2019/11976
Karar Tarihi: 18.12.2019

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/11217 Esas 2019/11976 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümde, sanıklar taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Dosyadaki deliller ve mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirle birlikte, sanık ...'nin idari sorumluluğunun olmadığı ve kazanın ölenin kendi kusurundan dolayı gerçekleştiği tespit edilmiştir. Hükmün bazı noktalarında Kanuna aykırı hareket edildiği gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiş ve yeniden yargılamayı gerektirmeyen bir konuda karar verilmesi mümkün olduğu vurgulanmıştır. Sanıkların hapis cezası adli para cezasına çevrilmiş ve adli para cezası miktarları belirlenmiştir.
Kanun Maddeleri:
- TCK'nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri
- CMK'nın 232/6. maddesi
- TCK'nın 52/3. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri

12. Ceza Dairesi 2019/11217 E. , 2019/11976 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, Sanık ... ve sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, Sanık ...’nin kendisinin idari sorumluluğu olmadığına, ölenin kendi kusuru ile kazanın meydana geldiğine ve sair nedenlere ilişkin, sanık ... müdafiinin sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanıklar hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi ve adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün adli para cezasına çevirmeye ilişkin (3.) paragrafının hükümden çıkarılması ve yerine “Sanıkların kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanıklara verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaltiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanıklara verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 910 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanıkların ekonomik ve şahsi halleri gözönünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 18.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmalarına“ ibarelerinin eklenmesine ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.