MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı Orman Yönetimi ve davalı Hazine vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı Orman Yönetimi temsilcisi dava dilekçesinde, ... ili, ... ilçesi, ... köyünde 6831 sayılı Orman Kanununun değişik 2/B maddesine göre yapılan çalışmalar sonunda dava konusu P1, P2, P3, P4, P5, P6, P7, P8, P9, P10, P11, P12, P13, P15 sayılı parsellerin kadastro çalışmasında orman sayılmayan yerlerden olduğunun tespit edildiği, belirtilen parsellerin eski tarihli memleket haritasında ve evveliyatında orman olduğu, orman sayılmayan yerler arasında gösterilen tespitin iptal edilerek P1, P2, P3, P4, P5, P6, P7, P8, P9, P10, P11, P12, P13, P15 sayılı parsellerin orman vasfı ile Hazine adına tescilini talep etmiştir.
Müdahil olarak davalı yanında davaya katılan, ... ve diğerleri müdahale dilekçeleri ile dava konusu parsellerin bulunduğu sahada kendilerine ait uzun yıllardır malik ve zilyeti olduğu taşınmazların olduğunu, davanın müvekkillerine de yöneltilmesi gerektiğini ama bunun yapılmadığını davanın usulen eksik açıldığını haklarını bu sebeple saklı tuttuğunu belirtip, dava konusu parsellerin bulunduğu ve orman sınırı dışına çıkarılan yerlerin bulunduğu alanda onlarca tarım arazisi ve fıstık bahçesi olduğunu bilim ve fen bakımından buraların orman sınırı dışına çıkarılması gereken yerlerden olduğunu orman kadastro komisyon kararının doğru olup yersiz açılan davanın reddine karar verilmesi talep etmişlerdir.
Mahkemece dava konusu edilen yerlerin orman sayılmayan yerlerden olduğu gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, hüküm davalı Hazine tarafından vekalet ücretine, davacı Orman Yönetimi tarafından katılma yolu ile esasa yönelik olarak temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava; 6831 sayılı Kanun uyarınca yapılan orman kadastrosuna ve 2/B uygulamasına itiraz niteliğindedir.
1) Davalı Orman ve Su İşleri Bakanlığına izafeten Hazine vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesi sonucunda;
İncelenen dosya kapsamına göre, mahkemece keşfen belirlenen değer üzerinden nisbi harç tamamlanmadığına göre dava dilekçesinde belirtilen değer üzerinden davalı yararına maktu vekalet ücreti takdirinde isabetsizlik bulunmadığından davalının yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün onanması gerekmiştir
2) Davacı Orman Yönetimi vekilinin katılma yolu ile temyiz dilekçesi yönünden;
Davacı vekili davalının temyiz dilekçesinin tebliği üzerine kararı katılma yolu ile temyiz ettiğini bildirmiş ise de temyiz dilekçesinin vekile 20/11/2015 tarihinde tebliğ edildiği, temyiz harcının yatırma tarihi ve temyiz dilekçesinin havale tarihinin 04/12/2015 olduğu anlaşılmaktadır. 1086 sayılı HUMK’nın 433. maddesinde öngörülen 10 günlük yasal süre geçirildikten sonra harç yatırılarak temyiz defterine kaydedilmiştir.
Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtayca da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin süresinden sonra verilen temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: 1) Yukarıda birinci bentde açıklanan nedenlerle; davalı vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün ONANMASINA, Harçlar Kanununun değişik 13/j maddesi gereğince Hazineden harç alınmasına yer olmadığına,
2) İkinci bentde açıklanan nedenlerle; davacı Orman Yönetimi vekilinin katılma yolu ile temyiz dilekçesinin süre yönünden REDDİNE, temyiz harcının istek halinde iadesine 05/10/2017 günü oy birliğiyle karar verildi.