Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/7639 Esas 2019/11943 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 2-b, 62, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
Mahkemece, olayın hemen akabinde, kusur durumunun tespiti bakımından keşif yapılmamış olması, delillerin kaybolması sebebiyle "trafik kazası tespit tutanağı"nın düzenlenmemiş olması, olay anı görüntülerinin bulunamaması, olayı birebir gören bir tanığın belirlenerek ifadesinin alınmamış olması, halihazırda yapılacak bir keşfin de delillerin kaybolmuş olması sebebiyle dosyanın aydınlatılmasını sağlayamayacağı, kolluk görevlilerince düzenlenen dosyada mevcut olay tarihli raporun sanığın aracında darbe izi bulunmadığını belirtmesi hususları birlikte değerlendirildiğinde sanığın atılı suçu işlediğine dair soyut iddia dışında mahkumiyetine yeter başka hiçbir kesin, inandırıcı ve her türlü şüpheden uzak delil elde edilemediğinin anlaşılması karşısında sanığın beraatine karar verilmesi gerekirken, mahkumiyetine karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 17/12/2019 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.