MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 8. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 26/06/2015 tarih ve 2014/138-2015/456 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin üstlendiği bir kısım taşıma işinin fiilen müvekkili tarafından gerçekleştirildiğini, taşıma işleri için 5 adet fatura kesildiğini, davacının, davalı şirketin anlaşmalı olduğu şirketlerle taşıma işini gerçekleştirirken akaryakıtı davalı şirketin diğer bir kolu olan ... A.Ş."den aldığını, akaryakıt iade faturalarının kesildiğini iddia ederek, itirazın iptali ile davalı aleyhine % 20"den aşağı olmamak üzere icra inkar tazminatına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının müvekkili şirketin yüklenici olarak aldığı taşıma işlerinde taşeron olarak hizmet verdiğini, hizmet karşılığı bedelin akaryakıt verilerek ödendiğini, alınmayan hizmet bedelinin müvekkiline fatura edilemeyeceğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında taşıma işine ilişkin alt taşeronluk anlaşması yapıldığı buna yönelik faturaların davacı tarafından davalı adına düzenlendiği hususunda uyuşmazlık bulunmadığı, davacı tarafın 2012 yılı ticari defterlerinin kapanış tasdiki bulunup lehine delil teşkil ettiği, davacının dosya kapsamı itibariyle davalıdan 2.481,20 TL asıl alacağının bulunduğu gerekçesiyle, bu miktar üzerinden davanın kısmen kabulüne, takip tarihi öncesi itibariyle ihtarname bulunmadığından, davalının takip tarihinde temerrüde düştüğü gözetilerek, işlemiş faiz alacağına yönelik talebin reddine, alacak faturaya dayalı likit olmakla hükmolunan meblağın %20"si oranında icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, taşıma sözleşmesinden kaynaklanan fatura alacağının tahsili için başlatılan icra takibine yönelik itirazın iptali istemine ilişkin olup, Mahkemece, davacının ticari defterleri dikkate alınarak, davanın kısmen kabulüne ve asıl alacak üzerinden icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Her ne kadar çerçeve bir taşıma ilişkisinin varlığı kabul edilmiş ise de dava konusu faturalarla ilgili kabul söz konusu olmayıp davalı, faturalarda kayıtlı hizmeti almadığını savunmuştur. Davalının ticari defterlerinde dava konusu fatura kayıtlarına rastlanmamıştır.
6100 sayılı HMK’nın 222. maddesinde ticari defterlerin delil olmasının koşulları düzenlenmiş olup, anılan madde hükmü gereğince; ticari defterlerin, ticari davalarda delil olarak kabul edilebilmesi için, kanuna göre eksiksiz ve usulüne uygun olarak tutulmuş, açılış ve kapanış onayları yaptırılmış ve defter kayıtlarının birbirini doğrulamış olması ve bunun yanında diğer tarafın aynı şartlara uygun olarak tutulmuş ticari defterlerindeki kayıtların bunlara aykırı olmaması veya ilgili hususta hiç bir kayıt içermemesi yahut defter kayıtlarının aksinin senet veya diğer kesin delillerle ispatlanmamış olması gerekir. Maddeden de anlaşılacağı üzere hükümde belirtilen tüm koşullar gerçekleşmedikçe ticari defterlerin sahibi yararına delil olma niteliği ve dolayısıyla hükme dayanak teşkil etme gücünü kazanması mümkün değildir. Taraflar ticari defterlerini, yasaya uygun tutmuş olsalar bile iki tarafın defterleri birbirine aykırı ise ticari defterler yine delil vasfı kazanmayacaktır. (Gençtürk Muharrem, Ticari Defterlerin Delil Niteliği, Sayfa 112, 1997 bası).
Taraflar arasındaki uyuşmazlık faturada yazılı taşıma işinin yapılıp yapılmadığı ve hizmet karşılığı bedelin ödenip ödenmediği hususlarına ilişkindir. Bu durumda uyuşmazlığın çözümünde öncelikle iddiaya konu hizmetin verildiğinin ispatı gerekmekte olup, ispat külfeti davacıya aittir. Mahkemece ispat bakımından tarafların ticari defter kayıtları ile sonuca gitmesi özellikle de davacının bizzat tuttuğu defter kayıtlarından yola çıkılarak davacının iddiasını ispat ettiğine yönelik kabulü doğru olmamıştır. Bu nedenle dava konusu faturalarda bahsi geçen hizmetlerin verilip verilmediğinin yukarıda belirtilen yasa maddesine göre tespiti ile sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde eksik inceleme ile hüküm tesisi doğru olmamış, hükmün bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 05/06/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.