MAHKEMESİ :Van Aile Mahkemesi
TARİHİ :10.04.2014
NUMARASI :Esas no:2012/594 Karar no:2014/194


Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davalı tarafından, boşanma kararı, manevi tazminat ve tefrik edilen ve yargılaması süren katkı payı davasında verilen ihtiyati tedbir kararı yönünden temyiz edilerek; temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması istenilmekle; duruşma için belirlenen 24.03.2015 günü temyiz eden davalı S. G. ile vekili Av. E.. Ç.. geldi. Karşı taraf davacı A.. G.. ile vekili gelmedi. Gelenin konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için duruşmadan sonraya bırakılması uygun görüldü. Bugün dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Davalının tefrik edilen ve yargılaması süren katkı payı davasında verilen ihtiyati tedbir ara kararına yönelik temyizinin incelenmesinde;
İhtiyati tedbir talebinin reddi veya bu talebin kabulü halinde, itiraz üzerine verilen kararlara karşı istinaf kanun yolu denetimini yapacak olan Bölge Adliye Mahkemeleri göreve başlayıncaya kadar, temyiz yolunun kapalı olduğuna Yargıtay İçtihadı Birleştirme (Hukuk) Genel Kurulunca 21.02.2014 tarihinde 2013/1 esas 2014/12 karar sayı ile oy çokluğuyla karar verilmiştir. İçtihadı Birleştirme Kararları, benzer hukuki konularda adliye mahkemelerini, Yargıtay Dairelerini ve Genel Kurullarını bağlar (Yargıtay K. m. 45/5) ve ait olduğu konuda kesinleşmiş kararları etkilemez ise de, görülmekte olan (derdest) bütün işlere etkilidir. Bu bakımdan anılan İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, karar temyizi kabil değildir. Bu sebeple temyiz talebinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davalının boşanma kararına yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, yerinde bulunmayan temyiz isteğinin reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün onanmasına karar vermek gerekmiştir.
.../...
3-Davacının manevi tazminat isteği, boşanma davası açılmadan önce açılan kişilik haklarına saldırı sebebiyle manevi tazminat isteğine ilişkindir, davacı, davalının şiddet ve psikolojik baskı uyguladığını ileri sürerek davalıdan manevi tazminat talep etmektedir. Manevi tazminat talebi, boşanmaya sebep olan olaylar sebebiyle değil, boşanmadan bağımsız olarak ileri sürüldüğüne göre, Türk Medeni Kanununun 174/2. maddesine değil, aile hukukunun dışında haksız eyleme ilişkin genel sorumluluk hükümlerine dayanmaktadır (Yeni B.K 49. ve 58.). Haksız eyleme ilişkin genel sorumluluk sebebine dayanan manevi tazminat istekleri ise talebin dayandırıldığı maddi hadise evlilik birliği içinde meydana gelmiş olsa bile, aile mahkemelerinin değil, genel mahkemelerin görevi kapsamındadır. Bu açıklamalar uyarınca dava; Türk Medeni Kanununun 174/2. maddesinden değil Borçlar Kanunu 49. ve 58. maddelerinden kaynaklı olup, davanın Asliye Hukuk Mahkemelerinde görülüp karara bağlanılması zorunludur. Gerçekleşen bu durum karşısında Asliye Hukuk Mahkemesince işin esasının incelenmesi gerekirken açılan davanın aile mahkemesi sıfatıyla görülüp yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ihtiyati tedbir ara kararına yönelik temyiz itirazının REDDİNE, temyiz edilen hükmün, yukarıda 3. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, hükmün bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise 2. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, duruşma için takdir olunan 1.100.00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınıp davalıya verilmesine, temyiz peşin harcının istek halinde yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.24.03.2015(Salı)