MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA :Davacı, ücret alacağı, ilave tediye alacağı, ikramiye fark alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Dava işçi, ücret, ilave tediye ve ikramiye fark alacaklarının ödetilmesi isteğiyle bu davayı açmıştır.
Davalı işveren husumet ve zamanaşımı itirazında bulunmuş ve davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece isteklerin kabulüne karar verilmiştir.
Kararı yasal süresi içinde davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Hükme esas alınan bilirkişi hesap raporunda kıdem terfi primi eklenmek suretiyle hesaplamaya gidildiği görülmektedir.
Davacı işçi 11.02.1987 tarihinde geçici işçi olarak çalışmaya başlamış ve 06.02.2001 tarihinde daimi kadroya alınmıştır.
İstek konusu dönemde yürürlükte olan toplu iş sözleşmelerinin tamamında kıdem terfii 33. maddede düzenlenmiştir. Maddenin başlığı “Daimi işçilerin Kıymetlendirme Fişlerine Dayalı Kıdem Terfii” olup, madde içeriğinden de sözü edilen terfi için daimi işçi olarak çalışılması gerektiği açıktır.
Toplu iş sözleşmesinin 35. maddesinde sendika üyesi olan işçilerin üyeliğin sendikaya bildirilmesinden itibaren daimi işçiler gibi toplu iş sözleşmesinden yararlanacakları yönünde kurala yer verilmiş ise de sözü edilen hüküm ücret artışı, ile diğer sosyal haklar ilgilendirdiği kabul edilmelidir. Zira toplu iş sözleşmesinin 25. maddesinde daimi işçi ile mevsimlik işçi tanımları yapılmış ve 33. maddede kıdem terfi sadece daimi işçiler için öngörülmüştür. Mevsimlik işçinin üyeliğin bildirildiği andan itibaren toplu iş sözleşmesinin tüm hükümlerinden yararlanabileceği kabul edildiğinde, toplu iş sözleşmesinde öngörülen daimi işçi ile mevsimlik işçi arasındaki ayrımın nedeni ortadan kalkar. Zira 2822 sayılı Yasa gereği üyeliğin işverene bildirildiği tarihten itibaren toplu iş sözleşmesinden yararlanılacağından, daimi işçilerle mevsimlik işçilerin toplu iş sözleşmesinin tüm hükümlerinden yararlanması söze konu olur. Toplu iş sözleşmesinde açıkça daimi işçilerle mevsimlik işçilere ait tanıma yer verilmesi ve 33. maddede açıkça daimi işçilere kıdem terfii öngörülmesi sebebiyle düzenlemenin amaçsal yorumu yapıldığında mevsimlik işçilerin kıdem terfi haklarının olmadığı kabul edilmelidir. Toplu iş sözleşmesinin 35. maddesi hükmü, açıkça daimi işçilere sağlanan haklar dışında kalan hükümler bakımından sonuç doğurur.
Yapılan bu açıklamalara göre davacı işçi yönünden mevsimlik statüde çalışılan dönem için kıdem terfi hesabı yapılmamalıdır. Gerekirse bu yönden bilirkişiden ek hesap raporu alınmalı ve sonucuna göre bir karar verilmelidir.
3- Taraflar arasında, 7. dönem toplu iş sözleşmesine dayalı ikinci yıl ikinci altı aylık ücretin tespiti uyuşmazlık konusudur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda 7. Dönem toplu iş sözleşmesinin 40/II c bendi gereğince 01.01.1992 tarihindeki yevmiyeye % 2,16 oranında enflasyon farkı eklenmiştir.
01.01.1990-31.12.1991 yürürlük süreli 7. dönem toplu iş sözleşmesinin ücret zammını düzenleyen 40/ll-c maddesinde, toplu iş sözleşmesinin ikinci yılında gerçekleşecek Başbakanlık Devlet İstatistik Enstitüsünün (1987-100 bazlı) Kentsel Yerler Tüketici Eşya Fiyatları Türkiye Geneli endeks artış oranı (Aralık 1991 endeks sayısı/Aralık 1990 endeks sayısı) % 45’i aştığı takdirde aşan kısım 01.01.1992 tarihi itibariyle yeni dönem toplu iş sözleşmesinde dikkate alınacaktır, şeklinde düzenleme yer almaktadır. Görüldüğü üzere sözü edilen hükümde 01.01.1992 tarihi için bir zam öngörülmemiş ve enflasyon farkının takip eden dönem toplu iş sözleşmesi ile karşılanacağı kararlaştırılmıştır.
İşyerinde uygulanan, 7. Dönem Toplu İş Sözleşmesinin süresi 31.12.1991 tarihinde sona ermiştir. Dolayısıyla 31.12.1991 tarihinde süresi sona eren bir toplu iş sözleşmesinin 01.01.1992 tarihi için ücret artışı öngörmesi mümkün değildir. Toplu iş sözleşmesi yürürlükte olduğu dönem için hüküm ifade eder. Kaldı ki sözü edilen 7. Dönem Toplu İş Sözleşmesinde 01.01.1992 tarihi için ücret artışı öngörülmemiş, olası enflasyon farkının yeni toplu iş sözleşmesinde dikkate alınacağı kararlaştırılmıştır. İşyerinde uygulanan 8. dönem Toplu İş Sözleşmesinde ise 01.01.1992 tarihinde % 50 oranında ücret artışı yapılmıştır. Sözü edilen ücret artışı, bir önceki yıl enflasyon farkını da kapsamakta olup, mevcut haliyle işyerinde uygulanan 7. ve 8. dönemler Toplu İş Sözleşmesi hükümlerine göre 01.01.1992 yılı için ayrıca % 2,61 oranında ücret artışına gidilmesi mümkün değildir. Bilirkişiden bu yönden de ek hesap raporu alınmalı ve sonucuna göre davaya konu istekler belirlenmelidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, 23.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.